Security and Persistence: Proceedings of the International Workshop on Computer Architectures to Support Security and Persistence of Information 8–11 May 1990, Bremen, West Germany

در طول یک بازدید کوتاه از برمن در دسامبر 1989، جان روزنبرگ چندین بحث با من در مورد معماری کامپیوتر داشت. اگرچه ما قبلاً بیش از یک دهه در استرالیا با هم کار کرده بودیم، اما پس از انتقال من به برمن در سال 1988، بیش از یک سال بود که همدیگر را ندیده بودیم. در همین حال جان یک سال را در مرخصی تحصیلی در دانشگاه سنت اندروز در اسکاتلند گذراند. با پروفسور ران موریسون و گروه تحقیقاتی برنامه نویسی مداوم او. از مکالمات ما کاملاً واضح بود که جان روزهای پرباری را در سنت اندروز سپری می‌کرد و در حال به دست آوردن بینش‌های ارزشمند جدید در مورد دنیای برنامه‌نویسی مداوم بود. او بسیار مشتاق بود که اهمیت این بینش‌ها را برای پروژه مونادز که ما به طور مشترک از اوایل دهه 1980 کارگردانی می‌کردیم، کشف کند. MONADS در مورد برنامه نویسی مداوم نبود. در واقع منشأ کاملاً متفاوتی در زمینه مهندسی نرم افزار و حفاظت از اطلاعات داشت. در مرحله اولیه پروژه، ایده‌های ما در مورد این موضوعات، ما را به دنیای معماری کامپیوتر و حتی طراحی سخت‌افزار هدایت کرده بود، در تلاش‌هایمان برای ارائه یک ماشین پایه کارآمد برای ایده‌های نرم‌افزاری خود. مهم‌ترین نتیجه عملی این مرحله از پروژه، توسعه MONADS-PC بود، یک کامپیوتر کوچک که با وجود نام تاسف‌آورش، بهتر از یک تلویزیون V<11/750 در مقایسه با یک کامپیوتر شخصی است.< /p>

During a short visit to Bremen in December 1989 John Rosenberg had several discussions with me about computer architecture. Although we had previously worked together for more than a decade in Australia we had not seen each other for over a year, following my move to Bremen in 1988. Meanwhile John was spending a year on study leave at the University of St. Andrews in Scotland with Professor Ron Morrison and his persistent programming research group. From our conversations it was quite clear that John was having a most fruitful time in St. Andrews and was gaining valuable new insights into the world of persistent programming. He was very keen to explore the significance of these insights for the MONADS Project, which we had been jOintly directing since the early 1980s. MONADS was not about persistent programming. In fact it had quite different origins, in the areas of software engineering and information protection. In an earlier stage of the project our ideas on these themes had led us into the world of computer architecture and even hardware deSign, in our attempts to provide an efficient base machine for our software ideas. The most important practical result of this phase of the project had been the development of the MONADS-PC, a mini­ computer which would be better compared with say a V tv< 11/750 than with a personal computer, despite its unfortunate name.