Secrecy, Public Relations and the British Nuclear Debate: How the UK Government Learned to Talk about the Bomb, 1970–83 (Cold War History)

این کتاب یک تاریخچه آرشیوی اصلی از رازداری دولتی، روابط عمومی و بحث پیرامون سلاح‌های هسته‌ای در بریتانیا از سال 1970 تا 1983 را تشکیل می‌دهد.

این کتاب در تضاد با پنهان کاری و تقریباً سکوت دولت های هیث، ویلسون و کالاگان در مورد مسائل هسته ای در دهه 1970 با ادعای فزاینده ای که برای در اختیار داشتن تسلیحات هسته ای توسط اولین دولت تاچر پس از تغییر رویکرد در سال 1980 مطرح شد. این تغییر در پس زمینه ای رخ داد. افزایش تنش‌های جنگ سرد و بحث عمومی رو به رشد هسته‌ای در بریتانیا. این کتاب با توجه به نقش سیاست‌های حزبی، ساختارها و شخصیت‌های درون دولت و تأثیرات خارجی، به ویژه نقش روزنامه‌نگاران تحقیقی و اندیشکده‌ها در نقض اسرار رسمی رسمی و مطالبه توجیه برای داشتن سلاح هسته‌ای از سوی بریتانیا، تلاش می‌کند تا این تحول را زمینه‌ای و توضیح دهد. سلاح‌ها، و جنبش صلح در ایجاد روابط عمومی قاطع‌تر از سال 1980. این کتاب از مطالب آرشیو و مصاحبه‌ها با چهره‌های کلیدی درگیر برای ارائه گزارشی اصلی و جذاب استفاده می‌کند. استدلال می‌کند که این روند بازگشایی برای اولین بار شاهد افشای قابل‌توجهی از سیاست هسته‌ای و گسترده‌ترین توجیه عمومی توانایی هسته‌ای بریتانیا تا به امروز بود، که درک عمومی از سلاح‌های هسته‌ای بریتانیا را در قرن بیست و یکم شکل داده است. /span>

این کتاب برای دانشجویان سیاست بریتانیا، مطالعات جنگ سرد، سیاست هسته‌ای و مطالعات امنیتی بسیار مورد علاقه خواهد بود.

This book constitutes an original archival history of government secrecy, public relations and the debate surrounding nuclear weapons in Britain from 1970 to 1983.

The book contrasts the secrecy and near-silence of the Heath, Wilson and Callaghan governments on nuclear issues in the 1970s with the increasingly vocal case made for the possession of nuclear weapons by the first Thatcher government following a shift in approach in 1980. This shift occurred against a background of rising Cold War tensions and a growing public nuclear debate in the UK. The book seeks to contextualise and explain this transformation, considering the role of party politics, structures and personalities inside the government, and external influences: notably the role of investigative journalists and think tanks in cracking open official secrecy and demanding justification for Britain’s possession of nuclear weapons, and the peace movement in driving increasingly assertive public relations from 1980. The book draws on material from archives and interviews with key figures involved to provide an original and engaging account. It argues that this process of opening up saw significant disclosure of nuclear policy for the first time, and the most extensive public justification of the British nuclear capability to date, which has shaped public understanding of British nuclear weapons into the twenty-first century.

This book will be of much interest to students of British politics, Cold War studies, nuclear politics and security studies.