Seclusion and Mental Health: A break with the past

انزوا به عنوان یک مفهوم به خوبی درک نشده است و این در ادبیات مربوط به موضوع، به ویژه از نویسندگان پرستاری منعکس شده است. این امر به جای بحث آکادمیک، چه در ادبیات و چه در کنفرانس ها، منجر به یک مشاجره احساسی شده است. اما چرا اصلاً برای یادگیری در مورد انزوا به خود زحمت می‌دهیم، به خصوص که در سلامت روان کمتر و کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد؟ ما به کسانی که در مورد ارزش این کتاب شک و تردید دارند اشاره می کنیم که انزوا نه تنها به عنوان یک مداخله فی نفسه مورد توجه است، بلکه در انعکاس یک تغییر اخلاق در مراقبت ارزشمند است. به دلایلی، گوشه نشینی نادیده گرفته شده است. ما معتقدیم که یکی از دلایل این است که این امر به افسانه ها و باورهای رایج در عمل روانپزشکی ضربه می زند. پرسش در مورد انزوا حقایق و مفروضات ناراحت کننده ای را در مورد ارزش های زیربنای رویکردهای مراقبت از سلامت روان امروزی آشکار می کند. از چنین پرسش های ناراحت کننده ای اغلب برای پیگیری های تحقیقاتی ایمن تر اجتناب می شود. همچنین معتقدیم این کتاب در بررسی مسائل مربوط به عمل انزوا ضروری است. همانطور که فصل ما در مورد آموزش تاکید می کند، تا آنجا که به انزوا مربوط می شود، شکافی در دانش پرستاری وجود دارد. با این حال، تحقیقات و دعاوی حقوقی این واقعیت را برجسته کرده است که عمل منزوی باید به وضوح به عنوان یک مداخله درک شود. در حال حاضر، چنین درکی نامنظم است و برای ارائه استاندارد بالاتر مراقبت مفید نیست. پزشکان باید تصمیمات آگاهانه ای در مورد انزوا بگیرند، و هدف این کتاب ارائه اطلاعات لازم برای استناد به این تصمیمات است.

Seclusion as a concept is poorly understood and this is reflected in the literature on the topic, particularly from nursing authors. This has led to an emotionally charged altercation rather than academic debate, both within the literature and at conferences. But why bother learning about seclusion at all, particularly as it is used less and less within mental health? We would point out to those sceptical about the value of this book that seclusion is not only of interest as an intervention per se, but is valuable in reflecting a shifting ethos within care. For some reason, seclusion has been neglected; we believe that one reason is that it impinges upon widely held myths and beliefs within psychiatric practice. Questioning about seclusion uncovers uncomfortable facts and assumptions concerning the values underpinning today's mental health care approaches. Such uncomfortable questioning is often avoided for safer research pursuits. Also, we hold that this book is necessary in examining issues pertaining to seclusion practice. There is a gap within nursing knowledge in so far as seclusion is concerned, as our chapter on education upholds. Yet inquiries and litigation have highlighted the fact that seclusion practice must be more clearly understood as an intervention. At present, such understanding is erratic and far from useful in providing a higher standard of care. Practitioners need to make informed decisions regarding seclu­ sion, and this book aims to provide the necessary information on which to base these decisions.