Scraping the Barrel: The Military Use of Substandard Manpower, 1860-1960

این یک حقیقت است که تاریخ را فاتحان می نویسند، و شاید این دو برابر تاریخ نظامی باشد، جایی که تمایل به بیان بزرگترین نبردها، پیروزمندانه ترین و قهرمانانه ترین اعمال، بهترین (یا بدترین) مردان. این کتاب به عنوان اصلاح کننده این باور است. تراشیدن بشکه ده مورد استفاده ارتش ها از نیروی انسانی نامرغوب در جنگ های سال های 1860 تا 1960 را پوشش می دهد. دنیس شوالتر و آندره لمبله به تغییر استانداردها در آلمان و فرانسه منتهی به جنگ جهانی اول نگاه می کنند، در حالی که پیتر سیمکینز اتفاقی را که با \"Bantams\"، واحدهای ویژه مردان کوتاه قد که توسط بریتانیا در جنگ بزرگ مورد استفاده قرار گرفت، رخ داد. همان طور که پل آ. سیمبالا درباره سپاه ذخیره سربازان کهنه کار ایالات متحده در جنگ داخلی می نویسد، اغلب استفاده از مردان بی کیفیت برای پاسخ به نیاز محض به نیروی انسانی در درگیری های بی رحمانه و پایدار بود، یا برای فعال نگه داشتن مردان آسیب دیده از جنگ. همانطور که استیون دبلیو شورت در مورد \"سربازان رنگین پوست\" ایالات متحده در جنگ جهانی اول می نویسد، گاهی اوقات از این اخلاق برای شامل مردانی استفاده می شد که می خواستند بجنگند، اما در غیر این صورت آنها را حذف می کردند. همانطور که دیوید گلانتز نقل می کند که چگونه اتحاد جماهیر شوروی که متحمل خسارات زیادی شده بود، بسیاری از استانداردهای قبل از جنگ را کنار گذاشت و به زنان، اقلیت های قومی/ملی و زندانیان سیاسی برای پر کردن واحدها دست یافت. به همین ترتیب، آلمان نازی، که با جبهه‌های متعدد و نیروی انسانی محدود روبرو بود، مجبور شد استانداردهای فیزیکی و نژادی را کاهش دهد و والتر دان و والدیس لومانز به این سیاست‌های در حال تغییر و همچنین عملکرد این مردان در میدان جنگ نگاه می‌کنند. در ارتباط با داستان‌های غیراستاندارد (برای ارتش)، «خراش دادن بشکه» نیز یک تاریخ انسان‌گرایانه از ارتش است، از مردان معمولی‌تر که به کشورهای خود خدمت کرده‌اند و چگونه از آنها استفاده شده‌اند. این موضوع نشان می‌دهد که چگونه ایده‌های نظامیان درباره تناسب اندام، دیدگاه‌های اساسی جوامع آنها را منعکس می‌کند. ایده «ناتوانی» بر اساس انواع مختلفی از استانداردهای فیزیکی، بله، اما اجتماعی ساخته شده است: به عنوان یک قضاوت ارزشی در مورد گروه هایی که کمتر دیده می شوند - سالمندان، طبقات پایین، و نژادها و هویت های قومی مختلف. از جنگ داخلی آمریکا، تا جنگ های جهانی اول و دوم، از طریق پروژه 100000 نفری ایالات متحده در جنگ سرد، مردان بی کیفیت بسیج شده اند، خدمت کرده اند و برای کشورشان جنگیده اند. این مردان معکوس نخبگانی هستند که سهم عمده ای از توجه ما را به خود جلب می کنند. این تاریخ ناگفته آنهاست.

It is a truism that history is written by the victors, and perhaps this is doubly so of military history, where the tendency is to relate the biggest battles, the most victorious and heroic deeds, the very best (or worst) of men. This book stands as a corrective to this belief. Scraping the Barrel covers ten cases of armies’ using substandard manpower in wars from 1860 to the 1960s. Dennis Showalter and André Lambelet look at the changing standards in Germany and France leading up to World War I, while Peter Simkins chronicles what happened with the “Bantams,” special units of short men used by Britain in the Great War. Often the use of substandard men was to answer the sheer need for manpower in brutal, lasting conflicts, as Paul A. Cimbala writes of the U.S. Veteran Reserve Corps in the Civil War, or to keep war-damaged men active; sometimes this ethos was used to include men who wanted to fight but who otherwise would have been excluded, as Steven W. Short writes of the U.S. “colored troops” in World War I. In the second World War it was to answer more dire exigencies, as David Glantz relates how the USSR, having suffered enormous losses, threw away many pre-war standards, reaching for women, ethnic/national minorities, and political prisoners alike to fill units. Likewise, Nazi Germany, facing many fronts and a finite manpower pool, was compelled to relax both physical and racial standards, and Walter Dunn and Valdis Lumans look at these changing policies as well as the battlefield performance of these men. In relating the stories of the substandard (for the military), Scraping the Barrel is also a humanist history of the military, of the more average men who have served their countries and how they were put to use. It throws light on how militaries’ ideas of fitness reflect the underlying views of their societies. The idea of “disability” has been constructed based on a variety of physical, yes, but also social standards: as a value judgment on groups viewed as lesser—the aged, the lower classes, and those of different races and ethnic identities. From the American Civil War, through World Wars I and II, through the U.S. Project 100,000 in the Cold War, substandard men have been mobilized, have served, and have fought for their countries. These men are the inverse of the elites who get the lion’s share of our attention. This is their untold history.