Scottish Highlanders in Colonial Georgia: The Recruitment, Emigration, and Settlement at Darien, 1735-1748

بین سالهای 1735 و 1748 صدها مرد جوان و خانواده هایشان از ارتفاعات اسکاتلند به سواحل جورجیا مهاجرت کردند تا مستعمره جدید بریتانیا را مستقر کنند و از آن محافظت کنند. این افراد توسط معتمدین مستعمره و فرماندار نظامی جیمز اوگلتورپ استخدام شدند، که مهاجرانی را می خواست که به سختی ها عادت داشته باشند، ماهیت مبارزاتی داشته باشند و مایل به تبدیل شدن به سربازان کشاورز مرزی باشند. از این حیث، هایلندرها از طریق آموزش و سنت کاملاً با این قانون مطابقت داشتند.

استخدام و استقرار Highlanders اسکاتلند به عنوان اولین خط دفاعی در مرز جنوبی در گرجستان، تصمیم مهمی از طرف متولیان و بسیار مهم بود. بقای مستعمره، اما این بخش از تاریخ گرجستان متأسفانه تاکنون نادیده گرفته شده است. آنتونی دبلیو پارکر با تمرکز بر خود اسکاتلندی‌ها توضیح می‌دهد که چه عواملی باعث می‌شود کوهستانی‌ها مناطق بومی خود در اسکاتلند را به سوی بایرهای کاج جورجیا ترک کنند و تلاش می‌کند دلایل تمایز فرهنگی و تجربه «دنیای قدیمی» را که به درستی آماده شده بود، توضیح دهد. آنها نقشی حیاتی در بقای گرجستان در این لحظه اولیه و پرمخاطره در تاریخ آن داشته باشند.

Between 1735 and 1748 hundreds of young men and their families emigrated from the Scottish Highlands to the Georgia coast to settle and protect the new British colony. These men were recruited by the trustees of the colony and military governor James Oglethorpe, who wanted settlers who were accustomed to hardship, militant in nature, and willing to become frontier farmer-soldiers. In this respect, the Highlanders fit the bill perfectly through training and tradition.

Recruiting and settling the Scottish Highlanders as the first line of defense on the southern frontier in Georgia was an important decision on the part of the trustees and crucial for the survival of the colony, but this portion of Georgia's history has been sadly neglected until now. By focusing on the Scots themselves, Anthony W. Parker explains what factors motivated the Highlanders to leave their native glens of Scotland for the pine barrens of Georgia and attempts to account for the reasons their cultural distinctiveness and "old world" experience aptly prepared them to play a vital role in the survival of Georgia in this early and precarious moment in its history.