Scoring the Hollywood Actor in the 1950s

امتیاز دادن به بازیگر هالیوود در دهه 1950 ارتباط بین بازیگری فیلم و موسیقی فیلم را با استفاده از فیلم های دهه 1950 به عنوان مطالعات موردی تئوری می کند.

این جلد با بررسی دقیق بازی بازیگرانی چون جیمز دین، مونتگومری کلیفت، و مرلین مونرو، و فیلم‌های کارگردانانی مانند الیا کازان، داگلاس سیرک و آلفرد هیچکاک، دیدگاهی جامع از نحوه موسیقایی شدن اجرای نمایشگر، از جمله بررسی نقش موسیقی در رابطه با خلق اجراهای سینمایی و درک عملکرد یک بازیگر. این کتاب همچنین به بررسی ایده موسیقی به‌عنوان یک بردار زمانی می‌پردازد که بردار زمانی صداها و حرکات بازیگران را منعکس می‌کند و در نهایت نشان می‌دهد که چگونه بازیگری و موسیقی در کنار هم قرار می‌گیرند تا یک محور زمانی رو به جلو در فیلم‌های دهه 1950 ایجاد کنند.

این منبع ارزشمندی برای محققان و محققان موسیقی شناسی، موسیقی فیلم و به طور کلی تر مطالعات فیلم است.

Scoring the Hollywood Actor in the 1950s theorises the connections between film acting and film music using the films of the 1950s as case studies.

Closely examining performances of such actors as James Dean, Montgomery Clift, and Marilyn Monroe, and films of directors like Elia Kazan, Douglas Sirk, and Alfred Hitchcock, this volume provides a comprehensive view of how screen performance has been musicalised, including examination of the role of music in relation to the creation of cinematic performances and the perception of an actor’s performance. The book also explores the idea of music as a temporal vector which mirrors the temporal vector of actors’ voices and movements, ultimately demonstrating how acting and music go together to create a forward axis of time in the films of the 1950s.

This is a valuable resource for scholars and researchers of musicology, film music and film studies more generally.