Scientia Graeco-Arabica Band 18: Génération et Substance

این کتاب اولین بررسی نقش نسل در نظام های فلسفی ارسطو و اوروس (1126-1198) است. نویسنده بر اساس متون متعددی که از یونانی، عربی و لاتین ترجمه شده است، خوانش جدیدی از نظریه ارسطویی نسل، و نیز تفسیری از تجدید آن توسط مفسر ارائه می‌کند. رساله‌های عمده‌ای که Averroes به فیزیک عمومی، نظریه عناصر و زیست‌شناسی ارسطو اختصاص داده است، برای اولین بار در رابطه متقابل آنها و در رابطه آنها با متافیزیک مورد بررسی قرار می‌گیرد. این مطالعه مقطعی، مسائل فلسفی و معرفت‌شناختی جدیدی را در شالوده نظام آوروئس آشکار می‌سازد: فیلسوف کوردو در راستای ارسطویی ذات‌گرای اسکندر آفرودیسیاس و ضمن رد آموزه آفرینش‌گرایانه برخی از متکلمان اسلامی، پایه‌های پسینی را بنا می‌کند. تمام دانش بشر بنابراین، فلسفه Averroes به عنوان یک نقطه عطف اساسی در تاریخی تفسیر می شود که از جهان یونان تا مدرنیته، سرنوشت مشترک فلسفه طبیعی و متافیزیک را مهر و موم می کند.

Ce livre constitue la première étude du rôle de la génération dans les systèmes philosophiques d’Aristote et d’Averroès (1126-1198). En s’appuyant sur de nombreux textes traduits du grec, de l’arabe et du latin, l’auteur propose une nouvelle lecture de la théorie aristotélicienne de la génération, ainsi qu’une interprétation de son renouvellement par le Commentateur. Les traités majeurs consacrés par Averroès à la physique générale, à la théorie des éléments et à la biologie d’Aristote sont, pour la première fois, examinés dans leur rapport mutuel et dans celui qu’ils entretiennent à la métaphysique. Cette étude transversale révèle les nouveaux enjeux philosophiques et épistémologiques au fondement du système d’Averroès : dans la lignée de l’aristotélisme essentialiste d’Alexandre d’Aphrodise et tout en réfutant la doctrine créationniste de certains théologiens de l’Islam, le philosophe cordouan établit le fondement a posteriori de tout savoir humain. La philosophie d’Averroès est ainsi réinterprétée comme un jalon fondamental d’une histoire qui, du monde grec à la modernité, scelle le destin commun de la philosophie naturelle et de la métaphysique.