Science Education and Curriculum in South Africa

این کتاب تأثیر محیط اجتماعی-تاریخی، سیاسی و اقتصادی در آفریقای جنوبی را در دوران آپارتاید و پس از آن بررسی می‌کند. در طول این مدت، سیستم آموزشی آفریقای جنوبی علاقه خود را به نوع خاصی از دانش نشان داد که کوپمن از آن به عنوان "علم حکومت" یاد می کند. این «علم حکومت» درک مبهمی از علم را برای دانش‌آموزان به وجود می‌آورد که از طبیعت بیرونی و طبیعت انسانی جدا است و به‌عنوان مجموعه‌ای از مفاهیم و تعاریف انتزاعی ارائه می‌شود. این کتاب همچنین به بررسی تنش های دیالکتیکی بین برنامه درسی علوم و نقش معلم به عنوان مجری فعال برنامه درسی می پردازد. این کتاب برای بحث در مورد این تنش‌ها از کار دانشمندان پدیدارشناسی مختلف، یعنی ادموند هوسرل، مارتین هایدگر، مرلوپونتی و ماکس ون مانن استفاده می‌کند.

This book explores the impact of the socio-historical, political, and economic environment in South Africa, both during and after Apartheid. During this time, the South African education system demonstrated an interest in a specific type of knowledge, which Koopman refers to as ‘a science of government’. This ‘science of government’ leaves the learners with a blurred understanding of science that is disconnected from external nature and human nature, and is presented as a series of abstract concepts and definitions. The book also investigates the dialectical tensions between the science curriculum and the role of the teacher as an active implementer of the curriculum. The book draws on the work of various phenomenological scholars, namely Edmund Husserl, Martin Heidegger, Merleau-Ponty, and Max van Manen to discuss these tensions.