Science and Application of Nanotubes

این سری کتاب که با نرخ حدوداً یک سال در سال منتشر می شود، به مشکلات اساسی در علم مواد می پردازد. مطالب شامل طیف گسترده ای از موضوعات از خوشه های کوچک اتم تا مواد مهندسی و شامل شیمی، فیزیک، علم مواد، و مهندسی، با مقیاس های طولی از آنگستروم تا میلی متر است. تأکید بر علوم پایه به جای کاربردها است. هر کتاب بر روی یک حوزه مورد علاقه فعلی تمرکز می کند و کارشناسان برجسته را گرد هم می آورد تا بحثی به روز در مورد کار خود و کار دیگران ارائه دهند. هر مقاله حاوی منابع کافی است که خواننده علاقه مند می تواند به ادبیات مربوطه دسترسی داشته باشد. از مرکز تحقیقات مواد بنیادی در دانشگاه ایالتی میشیگان برای حمایت از این مجموعه تشکر می شود. M. F. Thorpe، ویرایشگر سری پست الکترونیکی: thorpe@pa. msu. Edu East Lansing، میشیگان V پیشگفتار دشوار است باور کنیم که ده سال پیش، یعنی در سال 1991، نانولوله‌های کربن توسط Sumio Iijima در رسوبات روی الکترودهای همان دستگاه قوس کربنی که برای تولید فولرن‌ها استفاده می‌شد، کشف شد. "باکی بال". نانولوله‌های کربن یا مواد دیگر، متشکل از استوانه‌های توخالی که فقط چند نانومتر قطر دارند، در عین حال تا میلی‌متر طول دارند، ساختارهای شگفت‌انگیزی هستند که در شرایط سخت خود به خود جمع می‌شوند. خصلت شبه یک بعدی آنها و عدم وجود نقص اتمی مجازی باعث ایجاد انبوهی از پدیده های غیرعادی می شود.

This series of books, which is published at the rate of about one per year, addresses fundamental problems in materials science. The contents cover a broad range of topics from small clusters of atoms to engineering materials and involve chemistry, physics, materials science, and engineering, with length scales ranging from Ångstroms up to millimeters. The emphasis is on basic science rather than on applications. Each book focuses on a single area of current interest and brings together leading experts to give an up-to-date discussion of their work and the work of others. Each article contains enough references that the interested reader can access the relevant literature. Thanks are given to the Center for Fundamental Materials Research at Michigan State University for supporting this series. M. F. Thorpe, Series Editor E-mail: thorpe@pa. msu. edu East Lansing, Michigan V PREFACE It is hard to believe that not quite ten years ago, namely in 1991, nanotubes of carbon were discovered by Sumio Iijima in deposits on the electrodes of the same carbon arc apparatus that was used to produce fullerenes such as the “buckyball”. Nanotubes of carbon or other materials, consisting ofhollow cylinders that are only a few nanometers in diameter, yet up to millimeters long, are amazing structures that self-assemble under extreme conditions. Their quasi-one-dimensional character and virtual absence of atomic defects give rise to a plethora of unusual phenomena.