Schutz als neue Norm in den internationalen Beziehungen: Der UN-Sicherheitsrat und die Etablierung der Responsibility to Protect

در سال‌های اخیر، حفاظت به‌طور فزاینده‌ای خود را به عنوان یک استدلال هنجاری جدید در سیاست بین‌الملل تثبیت کرده است، همانطور که حداقل با تأیید مجمع عمومی سازمان ملل متحد در مورد به اصطلاح مسئولیت حفاظت (R2P) تأکید می‌شود. اما اگرچه این مفهوم جدید به مسئولیت جامعه بین‌المللی برای حفاظت از شهروندانی اشاره می‌کند که دولت‌هایشان دیگر قادر یا مایل به انجام مسئولیت خود برای حفاظت نیستند، واکنش‌های واضحی به جنایاتی مانند آنچه در دارفور وجود دارد، وجود نداشت. این سؤال را مطرح می کند که R2P واقعاً می تواند در روابط بین الملل مدعی چه وضعیت هنجاری باشد. باستین لاگز بررسی می کند که چگونه حفاظت توانست خود را به عنوان یک بحث در شورای امنیت سازمان ملل بین سال های 1999 و 2009 مطرح کند و چه عواقبی را می توان از فرآیند استانداردسازی انتظار داشت.

In den letzten Jahren konnte sich der Schutz als neues normatives Argument in der internationalen Politik zunehmend etablieren, wie nicht zuletzt die Bestätigung der sog. Responsibility to Protect (R2P) durch die UN-Generalversammlung unterstrich. Doch obwohl sich dieses neue Konzept auf die Verantwortung der internationalen Gemeinschaft zum Schutz von Bürgern bezog, deren Staaten nicht mehr fähig oder willens waren, ihrer Schutzverantwortung nachzukommen, blieben eindeutige Reaktionen auf Gräueltaten wie etwa in Darfur weitgehend aus. Somit stellt sich Frage, welchen normativen Status die R2P in den internationalen Beziehungen überhaupt beanspruchen kann. Bastian Loges untersucht, wie sich zwischen 1999 und 2009 der Schutz als Argument innerhalb des UN-Sicherheitsrats etablieren konnte und welche Konsequenzen aus dem Normierungsprozess zu erwarten sind.