Schulautonomie, Wohlfahrtsstaat und Chancengleichheit: Ein Studienbuch

بر اساس تجربه بین المللی، این سوال مطرح می شود که آیا مقررات زدایی از سیستم مدرسه، که از نظر آموزشی به عنوان گسترش استقلال مدرسه مورد استقبال قرار می گیرد، خطرات جدیدی را در بر دارد: برای انسجام اجتماعی و فرصت های برابر، به ویژه برای کودکان مهاجر. . بحث کنونی در مورد "خودمختاری" گسترده مدارس فردی را می توان به عنوان یک مبارزه معنایی فشرده بین سیاست و آموزش درک کرد: چه کسی مشکلاتی را که امروز سیستم آموزشی با آن مواجه است تعریف می کند؟ در بحث، «کنترل دولتی» سیستم آموزشی به صورت پیشنهادی به عنوان یک «الگوی منقطع»، در حالی که «کنترل بازار» به عنوان یک «الگوی آینده» مطابق با تحولات سیاسی جهانی ارائه می‌شود. جهانی شدن\"). در مقابل، تلاش برای وارد کردن نیروهای بازار و سازوکارهای رقابتی به سیستم آموزشی باید با اهداف سیاست آموزشی «فرصت‌های برابر و عدالت» در تضاد باشد. این بحث تا زمانی که با داده های تجربی پشتیبانی نمی شد، شبیه حصار آینه ای ایدئولوژیک بود. جلد حاضر در صدد رفع این خواسته است. اولین تجربیات از کشورهای پیشرفته مقررات زدایی در دسترس است، که پیامدها و اثرات "استراتژی خودمختاری" را برای فرصت های آموزشی، به ویژه برای کودکان اقلیت های قومی بررسی می کند.

Auf der Basis internationaler Erfahrungen wird die Frage diskutiert, ob die Deregulierung des Schulsystems, die pädagogisch als Erweiterung der Schulautonomie begrüßt wird, neue Gefahren birgt: für die soziale Kohäsion und die Chancengleichheit, zumal von Migrantenkindern. Die aktuelle Diskussion um eine erweiterte "Autonomie" einzelner Schulen kann als ein intensives semantisches Ringen zwischen Politik und Pädagogik verstanden werden: Wer definiert die Probleme, mit denen das Bildungssystem heute konfrontiert ist? In der Debatte wird die "Staatssteuerung" des Bildungssystems suggestiv als "Auslaufmodell", hingegen die "Marktsteuerung" als ein in Einklang mit den weltpolitischen Entwicklungen ("Globalisierung") stehendes "Zukunftsmodell" dargestellt. Dem wird entgegengehalten, daß der Versuch, Marktkräfte und Wettbewerbsmechanismen in das Bildungssystem einzuführen, mit den bildungspolitischen Zielen "Chancengleichheit und Gerechtigkeit" kollidieren müßte. Die Diskussion glich so lange ideologischer Spiegelfechterei, wie sie sich nicht auf empirische Daten stützen konnte. Diesem Desiderat sucht der vorliegende Band abzuhelfen. Aus avancierten Deregulierungsländern liegen erste Erfahrungen vor, die die Konsequenzen und Wirkungen der "Autonomie-Strategie" für die Bildungschancen insbesondere auch von Kindern ethnischer Minderheiten untersuchen.