Schools in Transition: Linking Past, Present, and Future in Educational Practice

مدرسه یکی از کانونی ترین نهادها در جامعه مدرن است. عمدتاً از طریق اشکال نهادینه شده آموزش است که جامعه مدرن تلاش می کند تا رفاه اجتماعی و اقتصادی و اشکال حیات فرهنگی ارزشمند خود را تأمین و حفظ کند. علاوه بر این، مدرسه نهاد اساسی است که از طریق آن آینده یک جامعه تعریف می شود. بنابراین، حداقل زمانی که به طور سنتی به عنوان یک نهاد آموزشی درک می شود، مدرسه در مرکز شکل های زندگی فرهنگی تاریخی و اجتماعی ساخته شده و در آستانه آینده ای ناشناخته قرار می گیرد: تعیین آن آینده وظیفه آموزشی مدرسه را مشخص می کند. پس طبیعتاً نتیجه می‌شود که گفتمان‌های مدرن مدرسه همیشه با این سؤال مهم در هم آمیخته است که چگونه گذشته، حال و آینده را می‌توان در شیوه‌های آموزشی پیوند داد تا مدارس بتوانند (به روش‌های بهتر) رفاه افراد را تقویت کنند. جوامع و بشریت فصول این مجلد علیرغم تنوع دیدگاه ها، در این دیدگاه انتقادی مشترکند. هدف از جلد ارائه پاسخ های قطعی نیست. بلکه تأکید بر این است که برای درک نقش و کارکردهای مدرسه در جامعه معاصر و جهت دهی به گذار آن، یک ارزیابی انتقادی مستدل از شیوه های آموزشی و گرایش های سیاستی رایج مورد نیاز است. این ارزیابی برای آینده مدرسه و جامعه حیاتی است.

School is one of the most focal institutions in modern society. It is largely through the institutionalized forms of education that modern society attempts to secure and maintain its social and economic well-being and its valuable cultural life forms. In addition to this, school is the essential institution through which the future of a society is defined. Thus, at least when understood traditionally as a pedagogical institution, the school stands at the center of historically and socially constructed cultural life forms and at the brink of an unknown future: the determination of that future characterizes the pedagogical task of the school. It naturally ensues then, that modern discourses of the school have always been intertwined with the critical question of how past, present and future can be linked in educational practices so that schools can foster (in ever better ways) the well-being of individuals, societies and humanity. The chapters in this volume, despite the variety of viewpoints, share this critical view. The purpose of the volume is not to offer definite answers; rather it is to stress that to understand the role and functions of school in contemporary society and to orientate its transition, a well-founded critical evaluation of prevailing pedagogical practices and policy trends is required. This evaluation is vital for the future of school and society.