Schizoanalytic Ventures at the End of the World: Film, Video, Art, and Pedagogical Challenges

این کتاب کاربرد کاملی از ایده‌های نظری دلوز و گاتاری را به مجموعه‌ای از نمونه‌های برگرفته از فیلم معاصر و هنرهای رسانه‌های جدید ارائه می‌دهد. فصل‌ها نمونه‌هایی از نحوه انجام اسکیزونالیز در مطالعات سینمای آگاهانه فلسفی، رسانه‌های جدید و آموزش مبتنی بر هنر را نشان می‌دهند. شیزوکاوی، همانطور که دلوز و گاتاری در تمایز با روانکاوی لاکانی پیشنهاد کردند، مبنایی خیالی برای پرداختن به ناامنی نظم جهانی معاصر فراهم می‌کند: از پوپولیسم رو به رشد با گرایش‌های فاشیستی اقتدارگرایانه‌اش گرفته تا نگرانی‌های فزاینده در مورد تغییرات آب و هوایی در دوره آنتروپوسن. بخش اول این کتاب از طریق مثال های سینمایی آغازگر این درک است. بخش دوم خواستار یک تخیل آموزشی اسکیزوآنالیتیک است، که برای ارائه بینشی به ساختارهای میل در جریان پخش آنها در رسانه ها، به ویژه بازی های ویدیویی، و تنش های بین تظاهرات فناوری آنالوگ و دیجیتال لازم است. چنین آموزشی امکان درک "ماتریالیسم جدید" را فراهم می کند که در آن آژانس های غیرانسانی و غیرانسانی (AI) در نظر گرفته می شوند. برای این منظور، آموزش اسکیزوآنالیتیک خواستار «زمین جدید» از ارزش‌ها و روابط دگرگون‌شده است.

This book provides a thorough application of theoretical ideas from Deleuze and Guattari to a series of examples drawn from contemporary film and new media arts. Chapters demonstrate examples of how to do schizoanalysis in philosophically informed cinema studies, new media, and arts based education. Schizoanalysis, as proposed by Deleuze and Guattari in distinction to Lacanian psychoanalysis, provides an imaginary basis to address the precarity of the contemporary world order: from the growing populism with its authoritarian fascist tendencies to the growing concerns regarding climate change within the Anthropocene. Part I of this book initiates this understanding through cinematic examples. Part II calls for a schizoanalytic pedagogical imagination, which is needed to provide insight into the structures of desire as they circulate in media, especially videogames, and the tensions between analogue and digital technological manifestations. Such pedagogy enables an understanding of the ‘new materialism’ where nonhuman and inhuman (AI) agencies are taken into account. To this end schizoanalytic pedagogy calls for a ‘new earth’ of transformed values and relationships.