Scheitern: Aspekte eines sozialen Phänomens

تشخیص‌ها و نظریه‌های جامعه‌شناختی مبتنی بر مفاهیم دوگانه \"اقدام مبتنی بر موفقیت\" و \"شکست\" هستند، اما بر روی کنش قبلی تمرکز می‌کنند. این زمینه را برای توسعه مفاهیم عادی فراهم می کند، بحث در مورد قطعیت انتظارات را هدایت می کند، پایه و اساس پیش بینی های توسعه اجتماعی را می گذارد و بسیاری موارد دیگر. از این منظر، جامعه به عنوان مکانیزمی برای جلوگیری از از دست دادن کنترل، به عنوان برنامه ای برای پیشگیری توصیف می شود. شکست
چه اجتماعی اما شکست به چه معناست؟ شکست در معنای وسیع به معنای نقطه پایان مطلق است. به عنوان مثال، یک بیوگرافی از هم پاشیده به استثنای هرگونه ارتباط بیشتر، اقدامات خودکشی، میل به اتانازی یا آرزوهای برآورده نشده برای کودکان. آیا از منظر شکست می توان دیدگاه جدیدی در ارتباطات اجتماعی به دست آورد؟
پروژه کتاب می‌خواهد با طرح مسئله اهمیت اجتماعی شکست در مشارکت‌های تجربی و نظری، با این کمبود مقابله کند.

Soziologische Zeitdiagnosen und Theorien bauen auf den Zwillingskonzepten "erfolgsorientiertes Handeln" und "Scheitern" auf, sie konzentrieren sich allerdings auf erstgenanntes Handeln. Dieses liefert die Folie zur Erarbeitung von Normalitätsvorstellungen, leitet die Diskussion um Erwartungssicherheit an, legt die Grundlage für gesellschaftliche Entwicklungsprognosen u.v.m. Gesellschaft wird in dieser Perspektive als ein Mechanismus zur Vermeidung von Kontrollverlust, als ein Programm zur Verhinderung des Scheiterns beschrieben.
Welche soziale Bedeutung aber hat Scheitern? Scheitern in einem umfassenden Sinne meint einen absoluten Endpunkt. Etwa eine zertrümmerte Biografie unter Ausschluss jeglicher weiterer Anschlussmöglichkeiten, Selbstmordhandlungen, das Begehren um Sterbehilfe oder unerfüllbare Kinderwünsche. Lässt sich eine neue Perspektive auf gesellschaftliche Zusammenhänge aus der Perspektive des Scheiterns gewinnen?
Das Buchprojekt möchte diesem Defizit entgegentreten, indem es die Frage nach der gesellschaftlichen Bedeutung des Scheiterns in empirischen und theoretischen Beiträgen aufnimmt.