Scepticism and Belief in Hume’s Dialogues Concerning Natural Religion

در صفحات بعدی، تلاش شده است تا بخش‌هایی از گفتگوهای مربوط به دین طبیعی بررسی شود که به برهان از طراحی می‌پردازد - استدلالی که مدعی اثبات شباهت‌های مشاهده شده مشخصی بین طراحی جهان و ماشین‌های تدبیر انسان ظاهر استدلال با قیاس به این نتیجه که علت طراحی جهان شبیه به هوش انسان است. بخش هایی که به Argument from Design می پردازند، و بنابراین من به آنها توجه دارم، بخش های I تا VIII و بخش XII هستند. من استدلال می‌کنم که سرنخی از بحث هیوم درباره استدلال از طراحی را می‌توان در بخش دوازدهم اولین تحقیق یافت، که در آن هیوم کامل‌ترین تحلیل خود را از جزم‌گرایی و شک‌گرایی فلسفی ارائه می‌کند. همانطور که نشان داده خواهد شد، دیالوگ ها دقیقاً از توصیه های هیوم در این بخش برای رساندن دگماتیست به موقعیتی که خود هیوم تأیید می کند پیروی می کند - «شک گرایی کاهش یافته». بنابراین، این موضع شکاک کاهش یافته است که در قسمت دوازدهم گفتگوها توضیح داده شده است. نشان داده شده است که اعتقاد به یک طراح هوشمند جهان شبیه به برخی دیگر از باورهای مورد بحث هیوم است - علیت، اشیاء فیزیکی، خود مستمر - که معمولاً در ادبیات به عنوان «باورهای طبیعی» از آنها یاد می شود. دفاع بدبین از ناشناخته بودن ماهیت الهی مطابق با دیدگاه هیوم است که هر آنچه را که به طور طبیعی باور شود نمی توان شناخت یا فهمید.

In the pages that follow, an attempt is made to examine those sections of the Dialogues Concerning Natural Religion which deal with the Argument from Design - the argument which purports to prove that certain observed similarities between the design of the world and machines of human contrivance countenance reasoning by analogy to the conclusion that the cause of the design of the world resembles human intelligence. The sections which deal with the Argument from Design, and with which I am therefore concerned, are Parts I through VIII and Part XII. I argue that a clue to Hume's discussion of the Argument from Design is to be found in Section XII of the first Enquiry, in which Hume presents his most thorough analysis of philosophic dogmatism and scepticism. The Dialogues, as will be shown, follows precisely Hume's recommendations in this Section for bringing the dogmatist to the position which Hume himself endorses - 'mitigated scepticism. ' It is, then, the position of the mitigated sceptic which is elaborated in Part XII of the Dialogues. The belief in an intelligent designer of the world is shown to be akin to certain other beliefs discussed by Hume - causality, physical objects, a continuing self - which are usually referred to in the literature as 'natural beliefs. ' The mitigated sceptic's defense of the unknowability of the divine nature is seen to be in accordance with Hume's view that whatever is believed naturally cannot be known or understood.