Savage preservation : the ethnographic origins of modern media technology

در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، نویسندگان و مردم شناسان معتقد بودند که نژادهای بدوی جهان در آستانه انقراض هستند. آنها همچنین بر این باور بودند که فیلم‌ها، عکس‌ها و ضبط‌های فونوگرافیک - رسانه‌های مدرن در دوران طفولیت تکنولوژیک خود - می‌توانند آثار ماندگار زندگی بدوی را قبل از ناپدید شدن آن در ابهام ثبت کنند. برای بسیاری از آمریکایی ها، وعده رسانه ها و مشکل نژاد به طور جدایی ناپذیری مرتبط بودند. در حالی که قوم شناسان حرفه ای ماشین های ضبط اولیه را برای حفظ صداهای فرهنگ های بومی اصیل امتحان می کردند، عکاسان و فیلمسازان تجهیزات جدید را به گوشه های دورافتاده جهان می بردند تا آیین ها و صحنه هایی را ثبت کنند که به نظر می رسید برای همیشه ناپدید می شوند.

در Savage Preservation، برایان هوچمن نشان می دهد که چگونه علاقه گسترده به ثبت نژادهای در حال محو شدن و فرهنگ های ناپدید شده بر نوآوری، آزمایش و استفاده سمعی و بصری در ایالات متحده تأثیر گذاشته است. هوچمن با استفاده گسترده از منابع آرشیوی که به ندرت دیده می شود - از الفبای آوایی و نقاشی های زبان اشاره گرفته تا ضبط استوانه های مومی و عکس های رنگی اولیه - تاریخچه های موازی قوم نگاری و فناوری در دوره پایانی قرن را کشف می کند. در حالی که خرد متعارف نشان می دهد که فناوری های رسانه ای بیشتر برای تولید ایده هایی در مورد نژاد کار می کنند، Savage Preservation نشان می دهد که عکس این موضوع نیز صادق بوده است. در این دوره، تصورات رایج از نژاد، اقتدار فناوری‌های رسانه‌ای جدید را به‌عنوان آرشیوهای قابل اعتماد واقعیت ایجاد کرد.



Savage Preservation که سرشار از بینش‌های انتقادی ظریف و ارتباطات تاریخی غیرمنتظره است، مدل جدیدی را برای تفکر در مورد نژاد و رسانه در زمینه آمریکایی ارائه می‌دهد - و برداشتی تازه در دوره‌ای از تغییرات فن‌آوری شتاب‌زده که بسیار شبیه به دوران ماست.

During the late nineteenth and early twentieth centuries, writers and anthropologists believed that the world’s primitive races were on the brink of extinction. They also believed that films, photographs, and phonographic recordings—modern media in their technological infancy—could capture lasting relics of primitive life before it vanished into obscurity. For many Americans, the promise of media and the problem of race were inextricably linked. While professional ethnologists tried out early recording machines to preserve the sounds of authentic indigenous cultures, photographers and filmmakers hauled newfangled equipment into remote corners of the globe to document rituals and scenes that seemed destined to vanish forever.

In Savage Preservation, Brian Hochman shows how widespread interest in recording vanishing races and disappearing cultures influenced audiovisual innovation, experimentation, and use in the United States. Drawing extensively on seldom-seen archival sources—from phonetic alphabets and sign language drawings to wax cylinder recordings and early color photographs—Hochman uncovers the parallel histories of ethnography and technology in the turn-of-the-century period. While conventional wisdom suggests that media technologies work mostly to produce ideas about race, Savage Preservation reveals that the reverse has also been true. During this period, popular conceptions of race constructed the authority of new media technologies as reliable archives of the real.



Brimming with nuanced critical insights and unexpected historical connections, Savage Preservation offers a new model for thinking about race and media in the American context—and a fresh take on a period of accelerated technological change that closely resembles our own.