Sarcoidosis

از اولین ویرایش این کتاب در سال 1967، علاقه به سارکوئیدوز در سراسر جهان افزایش یافته است که منجر به افزایش تعداد مطالعات بالینی، اپیدمیولوژیک و آزمایشگاهی منتشر شده، به ویژه در ایمونولوژی و پاتوژنز التهاب گرانولوماتوز شده است. مجموعه ای از کنفرانس های بین المللی که به عنوان یک گردهمایی غیررسمی در سال 1958 در لندن آغاز شد، در فواصل زمانی تقریباً سه ساله با افزایش تعداد شرکت کنندگان و سازماندهی رسمی تر ادامه یافت و مجموعه مقالات به جز اولین کنفرانس منتشر شد. زمانی که تهیه نسخه دوم به من پیشنهاد شد، چندین سؤال را در نظر گرفتم. آیا هنوز یک کتاب جامع و بالینی در مورد سارکوئیدوز وجود دارد؟ اگرچه گزارش کنفرانس‌های بین‌المللی گزارش‌های پژوهشی و برخی بررسی‌های موضوعات مورد علاقه معاصر را گرد هم می‌آورد، اما اصولاً برای متخصصان این موضوع مفید است. و مانند مقالات اصلی پراکنده در بسیاری از مجلات، منابع مرجع مناسبی برای پزشکان نیستند. پرس و جوهای مداوم در مورد در دسترس بودن اولین نسخه مدت ها پس از اتمام چاپ نشان می دهد که چنین منبعی را ارائه کرده است. بنابراین به این نتیجه رسیدم که باید ویرایش دوم تهیه شود و سپس باید در نظر بگیرم که آیا به عنوان یک پزشک بازنشسته از قرارهای دانشگاهی و بیمارستانی، من شخص مناسبی هستم که وظیفه اصلی گنجاندن بخش‌های مرتبط اول را در آن انجام دهم. نسخه، مقدار قابل توجهی از اطلاعات جدید که از سال 1967 انباشته شده بود، و مجموعه ای از مطالعات فعلی.

Since the first edition of this book in 1967, interest in sarcoidosis has increased world-wide, leading to increasing numbers of published clinical, epidemiological and laboratory studies, notably in immunology and in the pathogenesis of granulomatous inflammation. Aseries of international con­ ferences which started as an informal gathering in London in. 1958 has continued at approximately three-yearly intervals with increasing numbers of participants and more formal organisation, and the proceedings of all but the first have been published. When the preparation of a second edition was suggested to me, I consi­ dered several questions. ls there still a piace for a comprehensive, clinically­ orientated book on sarcoidosis? Although the reports of the international conferences bring together research reports and some reviews of topics of contemporary interest, they are useful principally to specialists in the sub­ ject; and, like the original papers scattered through many journals, are not convenient sources of reference for clinicians. Continued enquiries about the availability of the first edition long after it had gone out of print suggested that it had provided such a source. I therefore concluded that a second edition should be prepared, and then had to consider whether, as a physician retired from academic and hospital appointments, I was the right person to undertake the major task of incorporating in it the still-relevant parts of the first edition, the considerable amount of new information that had accumulated since 1967, and a conspectus of current studies.