Saint Perpetua across the Middle Ages: Mother, Gladiator, Saint

این مطالعه شجره نامه داستان Saint Perpetua را با یک سؤال ساده و در عین حال نادیده گرفته شده در مرکز آن ردیابی می کند: Perpetua چگونه به خاطر سپرده شد و از آن خاطره چه استفاده هایی داشت؟ یکی از محبوب ترین و مورد احترام ترین قدیسان از سال 200 پس از میلاد تا قرن سیزدهم، داستان سنت پرپتوآ به اشکال مختلف در قرون وسطی اروپا بازگو شد. داستان او در عرصه کارتاژ آغاز می شود: یک مادر شیرده 22 ساله به نام ویبیا پرپتوآ به دلیل مسیحی بودن اعدام شد و گزارشی از زمان خود در زندان که منجر به شهادتش شد را پشت سر گذاشت. داستان Saint Perpetua با تبدیل شدن به مادر دوست داشتنی، گلادیاتور مبارز، زن جوان همدل یا ایده آل دست نیافتنی، در نهایت به ردیابی گردش متون و دگرگونی آرمان های زنانگی مسیحی بین قرن سوم و سیزدهم کمک می کند.

This study traces the genealogy of Saint Perpetua’s story with a straightforward yet previously overlooked question at its center: How was Perpetua remembered and to what uses was that memory put? One of the most popular and venerated saints from 200 CE to the thirteenth century, the story of Saint Perpetua was retold in dramatically different forms across the European Middle Ages. Her story begins in the arena at Carthage: a 22-year-old nursing mother named Vibia Perpetua was executed for being a Christian, leaving behind a self-authored account of her time in prison leading up to her martyrdom. By turns loving mother, militant gladiator, empathic young woman, or unattainable ideal, Saint Perpetua’s story ultimately helps to trace the circulation of texts and the transformations of ideals of Christian womanhood between the third and thirteenth centuries.