Rule and Order Dutch Planning Doctrine in the Twentieth Century

این کتاب درباره هنری است که هلند در آن برتری دارد: برنامه ریزی استراتژیک. ناظران خارجی نیاز چندانی به قانع کردن شایستگی برنامه ریزی هلندی ندارند. آنها می خواهند بدانند که آیا توضیحات معمولی (کشورهای کوچک، مردمی پرتلاش، منضبط که به دلیل مبارزه همیشگی با دریا سرسخت شده اند) آب ندارد یا خیر، و می خواهند بدانند که کجا به دنبال کوله بار ترفندهای برنامه ریزان هلندی بگردند. خوانندگان هلندی باید ابتدا متقاعد شوند که برنامه ریزی در هلند واقعاً مؤثر است قبل از اینکه به این موضوع فکر کنند. پیام ما برای هر دو این است که تا جایی که برنامه‌ریزان هلندی در جایی زندگی می‌کنند که دیگران به آن به عنوان بهشت ​​برنامه‌ریزان تمایل دارند، بهشتی است که توسط خود برنامه‌ریزان به دقت ساخته و نگهداری می‌شود. این چیزی است که برنارد شاو یک حرفه را به عنوان یک توطئه علیه افراد عادی توصیف می کند. با این حال، همه دانش‌ها و همه فناوری‌ها «ساخته‌شده اجتماعی» هستند، به این معنی که آنها محصول افراد یا گروه‌هایی هستند که اهداف اغلب متناقضی را دنبال می‌کنند و به ترتیباتی در مورد آنچه که قرار است به عنوان «راست» و «خوب» منتقل شود، می‌آیند. بنابراین این کار برنامه ریزان هلندی را که دستور کار خود را دارند از بین می برد. موقعیت یابی ما در زمینه تفسیر برنامه ریزی هلندی هستیم و در عین حال متعهد به بهبود آن هستیم. این ما را بخشی از موقعیتی می کند که توصیف می کنیم. این وضعیت با وجود دو سنت متفاوت، طراحی شهری و رشته علوم اجتماعی به نام "planologie" مشخص می شود.

This book is about an art in which the Netherlands excels: strategic planning. Foreign observers will need little convincing of the merits of Dutch planning. They will want to know whether routine explanations (small country, industrious, disciplined people hardened by the perennial fight against the sea) hold any water, and they will want to know where to look for the bag of tricks of Dutch planners. Dutch readers need to be convinced first that planning in the Netherlands is indeed effective before contemplating how this has come about. Our message for both is that, to the extent that Dutch planners do live in what others are inclined to see as a planners' paradise, it is a paradise carefully constructed and maintained by the planners themselves. This smacks of Bernard Shaw describing a profession as a conspiracy against laity. However, all knowledge and all technologies are 'socially constructed', meaning that they are the products of people or groups pursuing often conflicting aims and coming to arrangements about what is to pass as 'true' and 'good'. So this takes away the odium of Dutch planners having their own agenda. Positioning ourselves We are in the business of interpreting Dutch planning, and at the same time committed to improving it. This makes us part of the situation which we describe. This situation is characterized by the existence of two divergent traditions, urban design and the social-science discipline called 'planologie'.