Royal Heirs in Imperial Germany: The Future of Monarchy in Nineteenth-Century Bavaria, Saxony and Württemberg

این کتاب توسعه و دوام سلطنت‌های فرعی آلمان را در دهه‌های قبل از سقوط ناگهانی آنها در سال 1918 بررسی می‌کند. این کتاب با تمرکز بر مردانی انجام می‌دهد که آخرین کسانی بودند که تاج‌های سه کشور را به ارث بردند. پادشاهی های کوچکتر: شاهزاده لودویگ باواریا، شاهزاده فردریش آگوست ساکسونی و شاهزاده ویلهلم وورتمبرگ. آلمان امپراتوری یک بلوک یکپارچه نبود، بلکه یک فدراسیون متشکل از بیش از بیست پادشاهی منطقه‌ای متحد به رهبری قیصر بود. هنگامی که رایش آلمان در پایان جنگ جهانی اول به جمهوری تبدیل شد، همه این پادشاهان، دوک‌های بزرگ، دوک‌ها و شاهزادگان در عرض دو هفته از بین رفتند. این مطالعه با بررسی زندگی، تجارب و عملکرد این سه مرد به عنوان وارث تاج و تخت در طول دهه‌هایی که خود را برای نقش از پیش تعیین شده خود به عنوان پادشاه آماده می‌کردند، بررسی می‌کند که آینده مدل سلطنتی مشروطه آلمان قبل از اینکه چنین باشد چگونه بوده است. ناگهان کنار گذاشته شد.

This book explores the development and viability of Germany’s sub-national monarchies in the decades before their sudden demise in 1918. It does so by focusing on the men who turned out to be the last ones to inherit the crowns of the country’s three smaller kingdoms: Prince Ludwig of Bavaria, Prince Friedrich August of Saxony and Prince Wilhelm of Württemberg. Imperial Germany was not a monolithic block, but a motley federation of more than twenty allied regional monarchies, headed by the Kaiser. When the German Reich became a republic at the end of the First World War, all of these kings, grand dukes, dukes and princes were swept away within a fortnight. By examining the lives, experiences and functions of these three men as heirs to the throne during the decades when they prepared themselves for their predestined role as king, this study investigates what the future of the German model of constitutional monarchy looked like before it was so abruptly discarded.