دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Heidi Hansson
سری: University of Umeå Dissertation
ISBN (شابک) : 9171914501
ناشر: Umeå University
سال نشر: 1998
تعداد صفحات: 234
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 10 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Romance Revived: Postmodern Romances and the Tradition به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب رمانس احیا شده: عاشقانه های پست مدرن و سنت نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
این اولین مطالعهای است که عاشقانههای پست مدرن را بهعنوان تحول جدیدی از رمانس شناسایی و تحلیل میکند و این زیرژانر اواخر قرن بیستم را با سنت آن مرتبط میکند. بر اساس گزیدهای از آثار منتشر شده بین سالهای 1969 تا 1994 توسط A. S. Byatt، Lindsay Clarice، Michael Dorris و Louise Erdrich، John Fowles، Iris Murdoch، Susan Sontag و Jeanette Winterson، به دنبال نشان دادن این است که چگونه این جهتگیری جدید عاشقانه معنا میآورد. در گفت و گو با قراردادهای عام و آثار سنتی و با این کار، ژانر را نقد و بازسازی می کند. «عاشقانه پست مدرن» متنی دو ماهیتی یا ترکیبی است که هم متاثر از استراتژیهای عاشقانه موروثی و هم از تکنیکهای تجربی پست مدرن است، مانند آنچه در مطالعه لیندا هاچئون درباره «شعر پستمدرنیسم: ابهام، تقلید، پارادوکس، تضاد و خود» مشخص شده است. تئوریهای هاچئون، و نیز نظریههای عاشقانه، بینامتنی، فمینیسم، تاریخگرایی جدید و فرهنگ عامه، چارچوب نظری استدلال من را فراهم میکنند. بینامتنیت تجلی مهم پست مدرنیسم ادبی است و من سه نوع رابطه بینامتنی را جدا میکنم که 1 ویژگی عاشقانههای پست مدرن میدانم. با توجه به دیدگاه جولیا کریستوا مبنی بر اینکه بینامتنیت شامل زمینههای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی و همچنین ادبی است، استدلال میکند که ایدئولوژیهای فمینیستی بهعنوان بینامتنهای فرهنگی در رمانهای پسامدرن ظاهر میشوند و در نتیجه ارتباط بین ژانر عاشقانه و جهان مردسالار را به چالش میکشند. چشم انداز. ارتباط بین رمانهای پسامدرن و عاشقانههای جوانمردانه، تاریخی و عامهپسند زنان، نمونههایی از بینامتنیت عام است، جایی که بهویژه استراتژیهای ادبی پسامدرن با ویژگیهای مرسومتر عاشقانه ترکیب میشوند. پیوندهای بین آثار پست مدرن و زیرژانرهای مختلف عاشقانه بر روی اولی و دومی تأثیر می گذارد و متون پست مدرن را برای مخاطبان بیشتری قابل دسترسی می کند، اما پیچیدگی های فراموش شده یا نادیده گرفته شده را در نمونه های قبلی عاشقانه آشکار می کند. بازگشت به متون فردی نمونه ای از بینامتنیت خاص است که در آن رمان های پسامدرن عاشقانه های خاص و پیشین را بازتفسیر و بازنویسی می کنند. از آنجایی که رابطه بین متون درگیر دیالوگ و از این رو غیرقابل پیش بینی است، آثار مدرن نیز با بینامتن هایشان بازتفسیر می شوند. عاشقانه های پست مدرن مرزهای بین ادبیات واقعی و غیر واقعی، مرد و زن، ادبیات «بالا» و «کم» را فراتر می گذارند و در این روند نشان می دهند که این ممکن است به همان اندازه ویژگی عاشقانه های سنتی باشد. در نتیجه آمیختگی حالتهای ادبی پست مدرن و رمانتیک، دوگانگی ذاتی ژانر عاشقانه همزمان با احیای این ژانر به منصه ظهور میرسد.
This is the first study to identify and analyse postmodern romances as a new development of the romance and to relate this late twentieth-century subgenre to its tradition. Based on a selection of works published between 1969 and 1994, by A. S. Byatt, Lindsay Clarice, Michael Dorris and Louise Erdrich, John Fowles, Iris Murdoch, Susan Sontag and Jeanette Winterson, it seeks to demonstrate how this new orientation of the romance produces meaning in dialogue with generic conventions and traditional works and, in doing so, both criticises and rehabilitates the genre. A 'postmodern romance' is a double-natured or hybrid text influenced both by inherited romance strategies and experimental postmodern techniques, such as those specified in Linda Hutcheon's study of the "poetics* of postmodernism: ambiguity, parody, paradox, contradiction and self-reflexivity. Hutcheon's theories, as well as theories of the romance, of intertextuality, of feminism, of New Historicism and of popular culture provide the theoretical framework for my argument. Intertextuality is an important manifestation of literary postmodernism, and I isolate three kinds of intertextual relationships which 1 see as characteristic of postmodern romances. Taking as its starting point Julia Kristeva's view that intertextuality includes social, political and cultural, as well as literary, contexts, 1 argue that feminist ideologies appear as cultural intertexts in postmodern romances, thereby challenging the association between the romance genre and a patriarchal world-view. The connections between post modern and chivalric, historical and women's popular romances are instances of generic intertextuality, where particularly postmodern literary strategies are fused with more con ventional attributes of the romance. The links between the postmodern works and the various subgenres of romance affect both the former and the latter, making the postmod ern texts accessible to a larger audience, but also revealing forgotten or overlooked com plexities in earlier examples of the romance. The return to individual texts is an instance of specific intertextuality, where postmodern romances reinterpret and rewrite particular, earlier romances. Since the relationship between the texts involved is dialogic and, hence, unpredictable, the modern works are also reinterpreted by their intertexts. Postmodern romances transcend the boundaries between real and unreal, male and female, "high" and "low" literature, and in the process they show that this might be equally characteristic of traditional romances. As a result of the fusion of postmodern and romantic literary modes, the inherent duality of the romance genre as such is brought to the fore at the same time as the genre is revived.