دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Mario Erasmo
سری:
ISBN (شابک) : 0292702426, 9780292797543
ناشر:
سال نشر: 2004
تعداد صفحات: 225
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 3 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Roman Tragedy: Theatre to Theatricality به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب تراژدی رومی: تئاتر تا تئاتر نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
تراژدیهای رومی برای بیش از سیصد سال نوشته شدهاند، اما تنها بخشهایی از نمایشنامههایی باقی مانده است که مربوط به آثار سنکا در اواسط قرن اول میلاد مسیح است، که تعیین نقش تراژدی در فرهنگ روم باستان را دشوار میکند. با این وجود، در این کتاب پیشگام، ماریو اراسمو از تمام شواهد موجود استفاده می کند تا سیر تحول تراژدی رومی را از اولین تراژدی نویسان تا سنکا نمایشنامه نویس دنبال کند و نقشی را که فرهنگ رومی در شکل دادن به ادراک تئاتری بودن روی صحنه و خارج از صحنه ایفا کرده است، بررسی کند. . اراسمو با انجام تحلیلی فیلولوژیکی از متون برگرفته از نظریه نشانهشناختی و دریافت مخاطب، دو پرسش اصلی را در این پژوهش دنبال میکند: تراژدی رومی چگونه به فراتراژدی تبدیل میشود و تئاتری بودن خارج از صحنه چگونه با تئاتر رقابت میکند؟ با کار زمانی، او به این میپردازد که چگونه نمایشنامهها شروع به ترکیب واقعیت شعاری روی صحنه کردند، بنابراین به نمایشی بودن خودشان اشاره میکردند. و او نشان می دهد که چگونه این تئاتری بودن به نوبه خود در جامعه رسوخ کرد، به طوری که وقایع واقعی مانند ترور ژولیوس سزار رنگ و بویی تئاتری به خود گرفت، در حالی که افتتاحیه تئاتر پومپیوس و نمایش های مجلل امپراتور نرون عمداً مرزهای بین واقعیت و واقعیت را محو کرد. تئاتر اراسمو پیشنهاد می کند که تراژدی در نهایت به عنوان یک نیروی در فرهنگ روم کاهش یافت، زیرا واقعیت خارج از صحنه آنقدر نمایشی شد که تراژدی روی صحنه دیگر نمی توانست رقابت کند.
Roman tragedies were written for over three hundred years, but only fragments remain of plays that predate the works of Seneca in the mid-first century C.E., making it difficult to define the role of tragedy in ancient Roman culture. Nevertheless, in this pioneering book, Mario Erasmo draws on all the available evidence to trace the evolution of Roman tragedy from the earliest tragedians to the dramatist Seneca and to explore the role played by Roman culture in shaping the perception of theatricality on and off the stage. Performing a philological analysis of texts informed by semiotic theory and audience reception, Erasmo pursues two main questions in this study: how does Roman tragedy become metatragedy, and how did off-stage theatricality come to compete with the theatre? Working chronologically, he looks at how plays began to incorporate a rhetoricized reality on stage, thus pointing to their own theatricality. And he shows how this theatricality, in turn, came to permeate society, so that real events such as the assassination of Julius Caesar took on theatrical overtones, while Pompey's theatre opening and the lavish spectacles of the emperor Nero deliberately blurred the lines between reality and theatre. Tragedy eventually declined as a force in Roman culture, Erasmo suggests, because off-stage reality became so theatrical that on-stage tragedy could no longer compete.