Roads to Commensurability

چند مایل تا بابل؟ سه نمره و ده. آیا می توانم با نور شمع به آنجا برسم؟ بله، و دوباره برگشت. اگر پاشنه‌های پاشنه‌هایتان روشن است، می‌توانید با نور شمع به آنجا برسید. هر فیلسوفی که بیش از علاقه زودگذر به علوم و توسعه آنها علاقه دارد، باید در مرحله ای با موضوع قیاس ناپذیری در یکی از مظاهر متعدد آن مقابله کند. برای فیلسوف علم که به مسائل تغییر مفهومی و رشد دانش توجه دارد، مسائل غیرقابل قیاس مهم ترین دغدغه است. پس از سال‌ها اسکیت‌بازی، مرور و دور زدن این موضوع در مطالعاتم در مورد روابط بین نظریه‌ای در علم، تصمیم گرفتم دست به کار شوم و مسئله قیاس‌ناپذیری را موضوع اصلی و وحدت‌بخش یک کتاب قرار دهم. جلد حاضر نتیجه این تصمیم است. علاقه من به مسائل مقایسه پذیری و قیاس پذیری در علم در سال های شکل گیری مطالعات فلسفی ام توسط معلمم جرزی گیدیمین بیدار شد. از او آموخته ام که نه تنها از مسائل فلسفی لذت ببرم، بلکه از راه حل های ساده اندیشانه آنها نیز بر حذر باشم. سمینارهای پر جنب و جوش پل فایرابند که در سال 1974 در دانشگاه ساسکس برگزار شد، هیچ شکی برای من باقی نگذاشت که قیاس ناپذیری موضوع اصلی بحث و مناقشه در مطالعه فلسفی دانش بشری بوده و خواهد ماند.

How many miles to Babylon? Three-score and ten. Can I get there by candle-light? Yes, and back again. If your heels are nimble dnd light, You may get there by candle-light. Any philosopher who takes more than a fleeting interest in the sciences and their development must at some stage confront the issue of incommensurability in one or other of its many manifes­ tations. For the philosopher of science concerned with problems of conceptual change and the growth of knowledge, matters of incommensurability are of paramount concern. After many years of skating over, skimming through and skirting round this issue in my studies of intertheory relations in science, I decided to take the plunge and make the problem of incommensurability the central and unifying theme of a book. The present volume is the result of that decision. My interest in problems of comparability and commensurability in science was awakened in the formative years of my philosophi­ cal studies by my teacher, Jerzy Giedymin. From him I have learnt not only to enjoy philosophical problems but also to beware of simpleminded solutions to them. The vibrant seminars of Paul Feyerabend held at Sussex University in 1974 left me in no doubt that incommensurability was, and would remain, a major topic of debate and dispute in the philosophical study of human knowledge.