دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Rivals and Conspirators : the Paris Salons and the Modern Art Centre
دانلود کتاب رقبا و توطئه گران: سالن های پاریس و مرکز هنر مدرن
مشخصات کتاب
Rivals and Conspirators : the Paris Salons and the Modern Art Centre
ویرایش:
نویسندگان: Brauer. Fae
سری:
ISBN (شابک) : 1443853763, 1306948460
ناشر: Cambridge Scholars Publishing
سال نشر: 2013
تعداد صفحات: 458
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 32 مگابایت
قیمت کتاب (تومان) : 31,000
کلمات کلیدی مربوط به کتاب رقبا و توطئه گران: سالن های پاریس و مرکز هنر مدرن: هنر -- فرانسه -- پاریس -- نمایشگاه -- تاریخ. هنر، فرانسه -- فرانسه -- پاریس -- قرن 19 -- تاریخ. هنر، فرانسه -- فرانسه -- پاریس -- قرن بیستم -- تاریخ. نقاشی، فرانسوی -- قرن 19م. پاریس (فرانسه) -- زندگی فکری -- قرن 19م. پاریس (فرانسه) -- زندگی فکری -- قرن 20م. سالن (نمایشگاه: پاریس، فرانسه) -- نفوذ. PO
در صورت تبدیل فایل کتاب Rivals and Conspirators : the Paris Salons and the Modern Art Centre به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب رقبا و توطئه گران: سالن های پاریس و مرکز هنر مدرن نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب رقبا و توطئه گران: سالن های پاریس و مرکز هنر مدرن
هنگامی که سالن دولتی در پاریس بسته شد، مجموعه‌ای از سالن‌های مستقل رشد کردند که با سالن هنرمندان فرانسوی و سالن زنان در سال 1881 و سپس سالن هنرمندان مستقل، سالن ملی هنرهای زیبا و سالن پاییز شروع شد. این سالن‌های بزرگ با ارائه انتخابی بی‌نظیر از هویت‌ها و اتحادهای هنری، همراه با فرصت‌های غیرمنتظره برای فروش، کمیسیون‌ها، جوایز و نقد هنری، قدرت مرکزگرا و گریز از مرکز پاریس را به عنوان «مرکز هنر مدرن» تضمین کردند. تعداد زیادی از هنرمندان و تنوع ملی، از روپرت بانی استرالیایی گرفته تا پابلو پیکاسو و خوان گریس اسپانیایی، با فریفته شدن چشم انداز نمایش سالانه در سالن هایی به اندازه دوسالانه های امروزی، به پاریس هجوم آوردند. با این حال، به هیچ وجه این سالن‌ها از نظر قدرت برابر نبودند، و نه برای ایجاد این "مرکز هنر مدرن" به طور توافقی کار کردند. آنها که بر اساس سیاست‌های فرهنگی متفاوت خود شکل گرفتند، دائماً برای تصاحب و کمیسیون‌های دولتی، مکان‌ها و فضاهای نمایشگاهی، جوایز و هر وسیله دیگری برای تقویت مشروعیت خود با یکدیگر رقابت می‌کردند. به هیچ وجه سالن های آوانگارد آنهایی نبودند که بیشترین موفقیت را داشتند. در عوض، همانطور که این تاریخ فرهنگی-سیاسی نشان می‌دهد، سالن‌های هنرهای زیبای ملی و هنرمندان فرانسوی موفق‌ترین سالن‌ها بودند و سالن هنرمندان جنسیتی فرانسوی قدرتمندترین و "رسمی" بود. علیرغم شهرت امروزی نئوامپرسیونیسم، آرت نوو، فوویسم، کوبیسم و اورفیسم، قدرتمندترین هنرمندان در این «مرکز هنر مدرن» سونیا دلون، امیل گال، پل سیگناک، هانری ماتیس یا حتی پیکاسو نبودند، بلکه چنین آکادمیکانی بودند. به عنوان لئون بونات، ویلیام بوگرو، فرناند کورمون، ادوارد دیتا، گابریل فریر، ژان پل لورن، لوک الیور مرسون و ایم موروت، که در سالن «رسمی» تحت حمایت ماشین‌آلات دولتی به نمایش گذاشتند. در افشای رقابت، درگیری و مبارزه بین سالن ها و هنرمندان آنها، این یک تاریخ بی سابقه اختلاف است. همچنین نشان می‌دهد که چگونه، درست در زیر پوشش انترناسیونالیستی استقبال‌کننده از این «مرکز هنر مدرن»، پارانویای شدید آزار و اذیت در حال تبخیر است. هر زمان که «مأموریت تمدن‌سازی» فرانسه از نظر فرهنگی، تجاری یا استعماری در معرض تهدید به نظر می‌رسید، موجی از بیگانه‌هراسی ملی‌گرایانه را درنوردید و رقابت هنری را به دشمنی تلخ تبدیل کرد. در افشای چگونگی تبدیل شدن رقبا به توطئه‌گران، در نهایت این کتاب تناقضی را در تاریخ‌هایی که پیروزی بین‌المللی هنر مدرن فرانسه را جشن می‌گیرند، آشکار می‌کند: اینکه این «مرکز» مغناطیسی که با استقبال از مدرنیست‌های بین‌المللی آغاز شد، با حمله به آنها برای تضعیف به پایان رسید. برتری فرهنگی آن، آلوده کردن "مأموریت تمدنی" آن و آزار و اذیت سیاسی فرهنگ مدرنیستی که به خاطر آن شهرت تاریخی پیدا کرده است.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
Once the State-run Salon in Paris closed, an array of independent Salons mushroomed starting with the French Artists Salon and Women's Salon in 1881 followed by the Independent Artists' Salon, National Salon of Fine Arts and Autumn Salon. Offering an unparalleled choice of art identities and alliances, together with undreamed-of opportunities for sales, commissions, prizes and art criticism, these great Salons guaranteed the centripetal and centrifugal power of Paris as the "modern art centre". Lured by the prospect of being exhibited annually in Salons the size of Biennales today, a huge number and national diversity of artists, from the Australian Rupert Bunny to the Spaniards Pablo Picasso and Juan Gris, flocked to Paris. Yet by no means were these Salons equal in power, nor did they work consensually to forge this "modern art centre". Formed on the basis of their different cultural politics, constantly they rivalled one another for State acquisitions and commissions, exhibition places and spaces, awards, and every other means of enhancing their legitimacy. By no means were the avant-garde salons those that most succeeded. Instead, as this culturo-political history demonstrates, the French Artists' and National Fine Art Salons were the most successful, with the genderist French Artists' Salon being the most powerful and "official". Despite the renown today of Neo-Impressionism, Art Nouveau, Fauvism, Cubism and Orphism, the most powerful artists in this "modern art centre" were not Sonia Delaunay, Emile Galle, Paul Signac, Henri Matisse or even Picasso but such Academicians as Leon Bonnat, William Bouguereau, Fernand Cormon, Edouard Detaille, Gabriel Ferrier, Jean-Paul Laurens, Luc-Oliver Merson and Aime Morot, who exhibited at the "official" Salon supported by the machinery of the State. In its exposure of the rivalry, conflict and struggle between the Salons and their artists, this is an unprecedented history of dissension. It also exposes how, just below the welcoming internationalist veneer of this "modern art centre", intense persecutionist paranoia lay festering. Whenever France's "civilizing mission" seemed culturally, commercially or colonially threatened, it erupted in waves of nationalist xenophobia turning artistic rivalry into bitter enmity. In exposing how rivals became transmuted into conspirators, ultimately this book reveals a paradox resonant in histories that celebrate the international triumph of French modern art: that this magnetic "centre", which began by welcoming international modernists, ended by attacking them for undermining its cultural supremacy, contaminating its "civilizing mission" and politically persecuting the very modernist culture for which it has received historical renown
