Ritual Cosmos: Sanctification Of Life In African Religions

در غرب ما عادت داریم که دین را در جستجوی شخصی برای رستگاری یا اشتیاق به وجود تغییر ناپذیر بدانیم. شاید به همین دلیل است که درک ادیان آفریقا برای ما بسیار دشوار است. این ادیان به اهداف بسیار متفاوتی گرایش دارند: باروری، رفاه، سلامتی، هماهنگی اجتماعی. این اهداف به ظاهر پیش پا افتاده و خاص، آن طور که ما فکر می کنیم، بیان دین غیر معتبر یا توسعه نیافته نیستند، بلکه از دیدگاه معنوی متمایز و عمیقی هستند که در واقع، ممکن است چیزهای زیادی برای یادگیری داشته باشیم.

آفریقایی ادیان، همانطور که این مطالعه از بررسی دقیق تعدادی از جهان های خاص آفریقا نتیجه می گیرد، ادیانی هستند که به تقدیس و تجدید مداوم زندگی اختصاص داده شده اند. آن‌ها به‌جای وجود بودن، وقف «شدن» هستند و به‌جای نجات دادن خود منزوی از آن، به دنبال حفظ نظم الهی شکوفا هستند. اما این ادیان به راحتی خود را در انتزاعات متافیزیکی بیان نمی کنند. در عوض، آنها از یک اصطلاح آیینی مؤثرتر از هر بحث فلسفی استفاده می کنند.

Ritual Cosmos منطق و معنای درونی ساختارهای آیینی مانند قربانی و تابو، جشن‌های برداشت محصول و آیین‌های پادشاهی الهی، جنبش‌های هزاره‌ای، جادوگری، و خیلی چیزهای دیگر در جریان بحث، بسیاری از مفروضات اساسی دانشمندان و متکلمینی که به نقش دین در جامعه بشری توجه داشته اند، بازنگری می شود. تمایزهایی که اغلب بین امر مقدس و دنیوی، یا مذهب و جادو ایجاد می شود، برای مثال، مورد تردید قرار می گیرد.

In the West we are accustomed to think of religion as centered in the personal quest for salvation or the longing for unchanging Being. Perhaps this is why we have found it so difficult to understand the religions of Africa. These religions are oriented to very different goals: fecundity, prosperity, health, social harmony. These seemingly trivial and specific goals are not the expressions of inauthentic or undeveloped religion, as we tend to think, but of a distinctive and profound spiritual perspective from which, in fact, we may have much to learn.

African religions, as this study concludes from its close examination of a number of specific African universes, are religions devoted to the sanctification and constant renewal of life. They are dedicated to Becoming rather than to Being, and seek to sustain a flourishing divine order rather than save the isolated self from it. But these religions do not comfortably express themselves in metaphysical abstractions; instead, they use a ritual idiom more effective than any philosophical disquisition.

Ritual Cosmos analyzes the logic and inner meaning of such ritual structures as sacrifice and taboo, harvest festivals and rites of divine kingship, millenary movements, witchcraft, and much else. In the course of the discussion, many of the basic assumptions of the scientists and theologians who have concerned themselves with the role of religion in human society are reexamined; the distinctions often made between the sacred and the secular, or religion and magic, for example, are questioned.