Rising Sun, Falling Skies: The Disastrous Java Sea Campaign of World War II

نگاهی تازه به کمپین فاجعه‌بار دریای جاوا در سال‌های 1941–1942 که موجی از پیروزی‌های نیروی دریایی ژاپن را در اقیانوس آرام نوید داد، اما در نهایت بذر تغییر نهایی آنها را در ثروتشان کاشت.

در عواقب فوری پرل هاربر، غارنورد ژاپنی به سرعت به پیروزی پس از پیروزی دست یافت. نیروهای ژاپنی در تلاش برای تسخیر مالایا، سنگاپور و جزایر نفت خیز اطراف دریای جاوه - بورنئو، سوماترا و خود جاوه - که از تأمین امنیت مناطق غنی از منابع در اقیانوس آرام و تضمین تداوم تسلط خود بر آسیای جنوب شرقی ناامید بودند، مصمم بودند. در برابر این جزر و مد به ظاهر غیرقابل توقف، یک نیروی کوچک متفقین - آمریکایی، استرالیایی، انگلیسی و هلندی - ایستاد. بر اساس شرایط دور هم جمع شده اند. قطع از تقویت کننده ها یا در بسیاری موارد عقب نشینی. با استفاده از تجهیزات قدیمی و منسوخ شده و منابع رو به کاهش، امید چندانی به پیروزی وجود نداشت. در واقع، کمپین یک ماهه دریای جاوا، همانطور که متعاقباً شناخته شد، به سرعت از یک آزمایش سنتی بازوها به یک آزمایش شخصیت تبدیل شد. در مواجهه با دشمنی بی امان و بیش از تعداد، تفنگ دار و تنها، آنها سرکشی کردند و سعی کردند هفته ها، روزها، حتی ساعت ها را بخرند تا خط دفاعی - و حمله بهتری ایجاد شود. اینها مردان پاهای آسیایی ایالات متحده، ناوگان شرق دور بریتانیا، اسکادران هند شرقی نیروی دریایی سلطنتی هلند و نیروی دریایی سلطنتی استرالیا بودند. و واحدهای پشتیبان آنها مانند گشت بال ده، سرویس هوایی نیروی دریایی سلطنتی هلند، اسکادران تعقیب هفدهم نیروی هوایی ارتش ایالات متحده و زیردریایی های همه این کشورهای خوب. کارزاری که اغلب یا توسط مورخان نادیده گرفته می‌شود یا به خاطر تصمیم‌های ضعیف فرماندهی مورد انتقاد قرار می‌گیرد، این داستان ملوانان و هوانوردان در انتهای تیز است، و چگونگی جنگیدن و تحمل آنها در ماه‌های اول جنگ در اقیانوس آرام.< /p>

A fresh look at the disastrous Java Sea Campaign of 1941–42 which heralded a wave of Japanese naval victories in the Pacific but which eventually sowed the seeds of their eventual change in fortunes.

In the immediate aftermath of Pearl Harbor, the Japanese juggernaut quickly racked up victory after victory. Desperate to secure resource-rich regions in the Pacific and ensure their continued dominance of South East Asia, Japanese forces were determined in their efforts to conquer Malaya, Singapore and the oil-rich islands around Java Sea - Borneo, Sumatra and Java itself.  In the face of this seemingly unstoppable tide stood a small Allied force - American, Australian, British and Dutch. Thrown together by circumstance; cut off from reinforcements or in many cases retreat; operating with old, obsolete equipment and dwindling supplies, there was little hope of victory. Indeed, the month-long Java Sea Campaign, as it subsequently became known, quickly evolved from a traditional test of arms into a test of character. In the face of a relentless enemy and outnumbered, outgunned and alone, they defiantly held on, attempting to buy weeks, days, even hours until a better line of defense - and offense - could be established.  These were the men of the US Asiatic Feet, the British Far Eastern Fleet, the Royal Netherlands Navy's East Indies Squadron and the Royal Australian Navy. And their supporting units like Patrol Wing Ten, the Royal Netherlands Naval Air Service, the US Army Air Force's 17th Pursuit Squadron and submarines of all these fine nations. A campaign that has been too often either ignored by historians or criticised for poor command decisions, this is the story of the sailors and the airmen at the sharp end, and how they fought and endured the first months of the War in the Pacific.