Risikomanagement durch Systemverzahnung: Umweltqualitätsnormung zwischen Wissenschaft und Recht

در تحقیقات اجتماعی و حقوقی، هنجارها و قواعدی که تحت قوانین خصوصی وضع شده‌اند، تاکنون به عنوان «هنجارهای فنی» یا «قواعد فناوری» نامیده می‌شوند. این اصطلاحات با این ایده همراه است که آنها منحصراً مبتنی بر اصول فنی و علمی نیستند، بلکه حاوی اهداف و ارزش های اجتماعی به عنوان "هنجارهای اجتماعی" هستند. نشان می دهد که این دستورالعمل ها به عنوان "قوانین فناوری" طبقه بندی نمی شوند. بلکه بیشتر به عنوان \"قوانین علم\". از آنجایی که قانونگذار به عنوان مبنایی برای تصمیم گیری هنگام تعیین اصطلاح حقوقی مبهم \"اثرات مضر زیست محیطی\" استفاده می کند، نویسنده می تواند از این مثال برای نشان دادن رابطه علم و قانون در مدیریت ریسک حقوقی در جامعه مدرن استفاده کند. بنابراین او سهم مهمی در بحث در مورد نظریه های کنترل مبتنی بر نظریه سیستم ایفا می کند.

In der sozial- und rechtswissenschaftlichen Forschung werden privatrechtlich aufgestellte Normen und Regeln bislang als "technische Normen" oder "Regeln der Technik" bezeichnet. Mit diesen Begriffen ist die Vorstellung verbunden, sie seien nicht ausschließlich technisch-wissenschaftlich begründet, sondern beinhalteten als "soziale Normen" auch gesellschaftliche Zielsetzungen und Wertbezüge.

Zhijia Zhou untersucht die Erstellung von Immissionsrichtlinien zur Luftreinhaltung in Deutschland und zeigt, dass diese Richtlinien nicht dem Typus "Regeln der Technik" zuzuordnen, sondern als "Regeln der Wissenschaft" einzustufen sind. Da sie dem Gesetzgeber als Entscheidungsgrundlage bei der Konkretisierung des unbestimmten Rechtsbegriffs "schädliche Umwelteinwirkungen" dienen, kann der Autor an diesem Beispiel das Verhältnis zwischen Wissenschaft und Recht beim rechtlichen Risikomanagement in der modernen Gesellschaft aufzeigen. Er leistet damit einen bedeutenden Beitrag zur Kontroverse über die systemtheoretisch orientierten Steuerungstheorien.