Rights and Reason: Essays in Honor of Carl Wellman

مقالات این کتاب به مناسبت بزرگداشت کارل ولمن که پس از چهل و پنج سال از تدریس بازنشسته می‌شود، گردآوری شده است. در اینجا می خواهم چند مورد از لحظاتی را که کارل را به عنوان یک شخص و یک فیلسوف شکل داده است، برجسته کنم. اگرچه دوران کودکی او ناخوشایند نبود، اما کارل در دوران رشد در منچستر، نیوهمپشایر با چالش های قابل توجهی روبرو شد. او هرگز پدرش را نمی شناخت. او و مادرش کارولین پول کمی داشتند. و او نبردی طولانی با سندرم استیونز جانسون داشت، بیماری که هیرن را بیش از هر جوانی با بیمارستان ها آشنا کرد. (مادرش یک بار به من گفت که مواقعی بود که پزشکان کارل را در اتاق بیمارستانش می گذاشتند، زیرا در حالی که او خیلی جوان بود که نمی توانست با مردان بزرگسال در خانه بماند، آنها نمی خواستند بچه های دیگر مرگ هیرن را ببینند.) پس از یک سال. پزشکان از استراحتی که پزشک پس از دبیرستان تجویز کرده بود، به دانشگاه آریزونا توصیه کردند با این امید که آب و هوای بیابان ممکن است سلامت او را بهبود بخشد. علیرغم امیدهای پزشکان، زندگی در توسان آسان نبود. گرما دامن همه را می گیرد، اما صحرا به ویژه برای کارل ظلم کننده بود، زیرا چشمان حساس غیرمعمول او با آفتاب شدید برابری نمی کرد. با این حال، کارل از کالج لذت می برد.

The papers in this book have been collected in celebration of Carl Wellman, who, after forty-five years, is retiring from teaching. Here I would like to highlight a few of the moments which have shaped Carl as a person and a philosopher. Although his childhood was not unhappy, Carl faced considerable challenges growing up in Manchester, New Hampshire. He ne ver knew his father; he and his mother, Carolyn, had little money; and he fought a long battle with Stevens-Johnson Syndrome, an illness which made hirn more familiar with hospitals than any young person should be. (His mother once told me that there were times when the doctors put Carl in his own hospital room because, while he was too young to be housed with adult men, they did not want the other children to see hirn die. ) Following a year of physician-prescribed rest after high school, the doctors recommended the University of Arizona in the misguided hope that the desert climate might improve his health. In spite of the doctors' hopes, life in Tucson was not easy. The heat takes its toll on everyone, but the desert was especially oppressive for Carl since his unusually sensitive eyes were no match for the intense sun. Still, Carl enjoyed college.