Ribberts Lehrbuch der Allgemeinen Pathologie und der Pathologischen Anatomie

آسیب شناسی در لغت به معنای مطالعه رنج است، nosology مطالعه بیماری ها وضعیتی است که پس از بیماری باقی می ماند. حال بیماری چیست؟ از زمانی که انسان ها در این زمین زندگی کرده اند و می میرند، بیماری و رنج آنها را در راه خود همراهی کرده است، و طبیعی است که بهترین ذهن های همه زمان ها به منشأ آنها فکر کرده باشند، اگر تنها به این دلیل پیشگیری یا مبارزه با آنها تا بتوانیم در اولین تصورات بشر، بیماری یک روح است، یک شیطان شیطانی که بدن را تسخیر می کند و باید از آن بیرون رانده شود. شگفت آور است که این ایده تا به امروز تا به امروز باقی مانده است، نه فقط از نظر توصیف بیماری، بلکه در باور عمومی. در دره های آلپ ما، "بیمار" هنوز نقش دارد. در بدن می چرخد ​​تا بالاخره جایی بیرون می آید و رها می کند. اما گرگ و میش خدایان و شیاطین، که در زمان یونان آغاز شد، ایده های جدیدی را در مورد بیماری ها ایجاد کرد. تغییر در بدن خود باید علت بیماری باشد. برخی برای ترکیب مایعات بدن ارزش بیشتری قائل بودند و اجازه می‌دادند همه بیماری‌ها از مخلوط نادرست آنها ناشی شوند (\"دیسکرازی\"2) [هومورال 3 آسیب شناسی بقراط (460-377) و گالن (حدود 131-200)]. برای دیگران، تمرکز بر روی قسمت های جامد بدن بود (آسیب شناسی همبستگی).

Pathologie heißt wörtlich übersetzt die Lehre von den Leiden, Nosologie die Lehre von den Krankheiten 1. Im gewöhnlichen Sprachgebrauch wird zwischen Leiden und Krankheit nicht immer streng unterschieden, in Wirklichkeit handelt es sich aber bei der Krankheit um einen Vorgang, beim Leiden um einen Zu­ stand, der nach einer Krankheit zurückbleibt. Was ist nun Krankheit? Seit Menschen auf dieser Erde leben und sterben, begleiten sie auf ihrem Weg Krank­ heit und Leiden, und es ist nur zu natürlich, daß sich die besten Köpfe aller Zeiten Gedanken über ihre Entstehung gemacht haben, schon allein deswegen, um sie zu verhüten oder bekämpfen zu können. In den ersten Vorstellungen der Menschheit ist die Krankheit ein Geist, ein böser Dämon, der von dem Körper Besitz ergreift und aus ihm ausgetrieben werden muß. Es ist verwunderlich, wie sehr diese Vorstellung nicht bloß in Krankheitsbezeichnungen, sondern auch im Volksglauben sich bis heute erhalten hat. In unseren Alpentälern spielt noch der "Krank" eine Rolle; er fährt im Körper herum, bis er schließlich an irgendeiner Stelle herauskommt und ihn verläßt. Aber die Götter- und Dämonendämmerung, die schon zur Zeit der Griechen begann, erzwang neue Vorstellungen über die Krankheiten. Eine Veränderung des Körpers selbst sollte die Ursache der Krankheit sein; die einen legten mehr Wert auf die Beschaffenheit der Körperflüssigkeiten und ließen alle Krankheiten aus ihrer falschen Mischung ("Dyskrasie"2) entstehen [Humoral­ 3 pathologie des HIPPOKRATES (460-377) und GALEN (etwa 131-200)]; für andere standen die soliden Teile des Körpers im Vordergrund (Solidarpathologie).