دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: David Skidmore
سری:
ISBN (شابک) : 0826512739, 9780826512734
ناشر: Vanderbilt University Press
سال نشر: 1996
تعداد صفحات: 0
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 534 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Reversing course: Carter's foreign policy, domestic politics, and the failure of reform به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب مسیر معکوس: سیاست خارجی کارتر، سیاست داخلی و شکست اصلاحات نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
بررسی دلایل متعدد شکست اصلاحات سیاست خارجی در دوران جنجال برانگیز ریاست جمهوری جیمی کارتر. دیوید اسکیدمور در مسیر معکوس استدلال می کند که برنامه اولیه سیاست خارجی رئیس جمهور کارتر مستلزم کاهش تعهدات ایالات متحده در خارج از کشور است که منعکس کننده کاهش منابع و همچنین نفوذ در جهانی است که به روش هایی توسعه می یابد که لزوماً هژمونی ایالات متحده را کاهش می دهد. اسکیدمور با کاوش در زیر شواهد آشکار و بررسی دقیق شواهد فراوان اما ناشناخته، در ریشه تلاش نافرجام کارتر فشاری مقاومت ناپذیر برای معکوس کردن دستور کار سیاست خارجی لیبرال به منظور پرداختن به تأثیر انتقاد محافظهکار سازمانیافته در داخل مییابد. برای اسکیدمور، مسیر کارتر به سمت استراتژی سنتی مهار در برابر اتحاد جماهیر شوروی «معکوس» شد، نه به دلیل سازش ناپذیری شوروی یا ایده آلیسم معیوب، بلکه به این دلیل که سیاست های جنگ سرد در نظرسنجی ها فروش بهتری داشت. اسکیدمور در حالی که استدلالهای نظری مهمی ارائه میکند، تز خود را به دقت در داد و ستدهای سیاسی روزمره در میان آن شخصیتها و رویدادهایی که مدتها قبل از تبدیل شدن به موضوع تاریخ، تیترها و تفسیرها را برانگیختند، تثبیت میکند. از جمله عوامل و رویدادهای گویا که در این کتاب مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتهاند، میتوان به درگیری ونس/برژینسکی، حمایت و مخالفت هاوارد بیکر، معاهده SALT II، معاهدات کانال پاناما و اشغال افغانستان توسط شوروی اشاره کرد. اگرچه اسکیدمور نتیجهگیری میکند که برای دولتهای ریگان، بوش و کلینتون نیز صدق میکند، اما تمرکز او بر شخصیت نیست، بلکه بر نظریه و ساختارهای زیربنایی است. او نشان میدهد که این رویکرد ساختاری میتواند "نه تنها در کشف رازهای تغییر سیاست در دوران کارتر، بلکه در مشخص کردن منابع زیربنایی نوسان سیاستها در بیشتر دو دهه گذشته مفید باشد."
An examination of the several reasons for the failure of foreign policy reform during the controversial administration of President Jimmy Carter. In Reversing Course, David Skidmore argues that President Carter's initial foreign policy agenda required a scaling back of U.S. commitments abroad, reflecting a decline in resources, as well as influence, in a world developing in ways necessarily reducing U.S. hegemony. By probing beneath the obvious and carefully sifting the abundant but poorly understood evidence, Skidmore finds at the root of Carter's failed effort an irresistible pressure to reverse a liberal foreign-policy agenda in order to address the effect at home of well-organized conservative criticism. For Skidmore, Carter's course "reversed" toward a traditional containment strategy vis-a-vis the Soviet Union not because of Soviet intransigence or faulty idealism but because Cold War politics sold better in the polls. While offering significant theoretical arguments, Skidmore carefully anchors his thesis in the day-to-day political give and take among those personalities and events that provoked headlines and commentaries long before they were the stuff of history. Among the telling factors and events analyzed in this book are the Vance/Brzezinski conflict, the support and opposition of Howard Baker, the SALT II Treaty, the Panama Canal Treaties, and the Soviet occupation of Afghanistan, to mention only a few. Although Skidmore draws conclusions that apply to the Reagan, Bush, and Clinton administrations as well, his focus is not on personality but on theory and underlying structures. He provides a demonstration that this structural approach can "be helpful not only in unraveling the mysteries of policy change under Carter but also in specifying the underlying sources of policy vacillation over much of the past two decades." .