Retribution, Justice, and Therapy: Essays in the Philosophy of Law

ممکن است به درستی بپرسیم که چه دلایلی غیر از بیهودگی می تواند نویسنده را وادار کند تا مجموعه ای از مقالات منتشر شده قبلی خود را منتشر کند. به نظر من بهترین دلیل این باور است که مقالات به گونه ای به هم چسبیده اند که به عنوان یک کتاب، کلیتی را تولید می کنند که به نوعی بیشتر از مجموع اجزای آن است. وقتی این اتفاق می‌افتد، همانطور که امیدوارم در مورد کنونی اتفاق بیفتد، به این دلیل است که مقالات موضوعات مرتبط را به گونه‌ای دنبال می‌کنند که با هم، حداقل شروعی را برای توسعه یک نظریه نظام‌مند بر پایه‌های مشترک حمایت از امر خاص تشکیل می‌دهند. ادعاها در مقالات خاص با توجه به این مجموعه، مقاله‌ها را می‌توان به‌عنوان روش‌های خاصی برای دنبال کردن الگوی فکری کلی زیر خواند: اینکه تعهد به عدالت و احترام به حقوق (و نه فایده اجتماعی) باید پایه و اساس هر نظم حقوقی قابل قبول اخلاقی باشد. ; که یک مدل قراردادی اجتماعی بهترین راه برای روشن کردن این پایه است. که نظریه انتقام جویانه مجازات تنها نظریه مجازات است که بر چنین پایه ای استوار است و بنابراین تنها نظریه اخلاقا قابل قبول مجازات است. این که حرکت مدرن قرن بیستم به سوی یک پاسخ «علمی» یا درمانی به جرم، خطرات جدی تضعیف پایه‌های عدالت و حقوقی را که نظم حقوقی باید بر آن استوار باشد، به دنبال دارد. و در نهایت، نگرانی مشروع در مورد تمایل علوم رفتاری به تضعیف ارزش های

One might legitimately ask what reasons other than vanity could prompt an author to issue a collection of his previously published essays. The best reason, I think, is the belief that the essays hang together in such a way that, as a book, they produce a whole which is in a sense greater than the sum of its parts. When this happens, as I hope it does in the present case, it is because the essays pursue related themes in such a way that, together, they at least form a start toward the development of a systematic theory on the common foundations supporting the particular claims in the particular articles. With respect to this collection, the essays can all be read as particular ways of pursuing the following general pattern of thought: that a commitment to justice and a respect for rights (and not social utility) must be the foundation of any morally acceptable legal order; that a social contractarian model is the best way to illuminate this foundation; that a retributive theory of punish­ ment is the only theory of punishment resting on such a foundation and thus is the only morally acceptable theory of punishment; that the twentieth century's faddish movement toward a "scientific" or therapeutic response to crime runs grave risks of undermining the foundations of justice and rights on which the legal order ought to rest; and, finally, that the legitimate worry about the tendency of the behavioral sciences to undermine the values of