دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: [reprint ed.]
نویسندگان: Nicholas Cook. Mark Everist (eds.)
سری:
ناشر: Oxford University Press
سال نشر: 2001
تعداد صفحات: 0
[587]
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 28 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Rethinking Music به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب بازاندیشی موسیقی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
"موسیقی ممکن است همان چیزی باشد که ما فکر می کنیم". فیلیپ بوهلمن در آغاز فصل اول می نویسد; "ممکن است نباشد". که لحن این کتاب را به خوبی جذب می کند. تاریخ موسیقی شناسی و تئوری موسیقی در نسل ما، تاریخ از دست دادن اعتماد به نفس است. ما دیگر آنچه را که می دانیم نمی دانیم. و این بلافاصله تمایز راحت بین توصیف عینی واقعیت و قضاوت ذهنی ارزش را به شک میاندازد - فرضی که به سختی میتوان قدرت آن را دست کم گرفت. این زیربنای بسیاری از فعالیت های روزمره رشته موسیقی شناسی است، از انتخاب برنامه های کنسرت گرفته تا تعیین تکالیف دانش آموز، از انتخاب موضوعات پژوهشی تا داوری مقالات مجلات. پس فقط می توان انتظار داشت که موسیقی شناسان از پیامدهای بیانیه بولمن عقب نشینی کنند: ممکن است احساس کنند که می دانند موسیقی چیست، می توانند با دیدن یک پیشنهاد تحقیقاتی ارزشمند تشخیص دهند و به کسی نیاز ندارند. در غیر این صورت مواضع ایدئولوژیک خود را افشا کنند. در واقع، آنها ممکن است تصور نکنند که اصلاً مناصب ایدئولوژیک را اشغال می کنند.
'Music may be what we think it is'. Philip Bohlman writes at the beginning of the first chapter; 'it may not be'. That catches the tone of this book very well. The history of musicology and music theory in our generation is one of loss of confidence; we no longer know what we know. And this immediately throws into doubt the comfortable distinction between the objective description of fact and the subjective judgement of value--an assumption whose power can hardly be underestimated. It underlies many of the day-to-day activities with which the discipline of musicology is concerned, from the choice of concert programmes to the marking of student assignments, from the selection of research topics to the refereeing of journal articles. It is only to be expected, then, that musicologists will recoil at the implications of Bohlman's statement: they may feel that they know what music is, that they can recognize a worthwhile research proposal when they see one, and that they do not need someone else to expose their own ideological positions. Indeed, they may not consider that they occupy any ideological positions at all.