Restoring the Soul of the World

برای هزاران سال، جهان به عنوان شبکه ای خلاقانه و به هم پیوسته از زندگی در نظر گرفته می شد که دائماً در حال رشد، توسعه و بازسازی خود بود. اما با فرا رسیدن انقلاب علمی در قرن‌های 16 و 17، جهان به‌عنوان مکانیزمی بی‌جان و ساعت‌مانند، محدود به قوانین فیزیک کلاسیک در نظر گرفته شد. هوش خصیصه ای بود که صرفاً به انسان نسبت داده می شد و بنابراین انسانیت برتر و جدا از طبیعت تلقی می شد. امروزه اکتشافات علمی جدید، فلسفه باستانی یک کیهان زنده و به هم پیوسته را احیا می‌کنند و بشریت از هوش طبیعت به روش‌های جدید و افزایش‌دهنده زندگی، از طراحی اکولوژیکی گرفته تا شبیه‌سازی زیستی، یاد می‌گیرد و با آن همکاری می‌کند. دیوید فیدلر با تکیه بر مهم ترین اکتشافات علمی دوران اخیر، هوش خودسازماندهی را در قلب طبیعت و جایگاه بشر در الگوی کیهانی بررسی می کند.

For millennia the world was seen as a creative, interconnected web of life, constantly growing, developing, and restoring itself. But with the arrival of the Scientific Revolution in the 16th and 17th centuries, the world was viewed as a lifeless, clock-like mechanism, bound by the laws of classical physics. Intelligence was a trait ascribed solely to human beings, and thus humanity was viewed as superior to and separate from nature. Today new scientific discoveries are reviving the ancient philosophy of a living, interconnected cosmos, and humanity is learning from and collaborating with nature's intelligence in new, life-enhancing ways, from ecological design to biomimicry. Drawing upon the most important scientific discoveries of recent times, David Fideler explores the self-organizing intelligence at the heart of nature and humanity's place in the cosmic pattern.