دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: نویسندگان: Ludwig / Wittgenstein, Zalabardo. José L. سری: ISBN (شابک) : 9780198743941, 019882274X ناشر: Oxford University Press سال نشر: 2019 تعداد صفحات: 272 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 3 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب بازنمایی و واقعیت در تراکتاتوس ویتگنشتاین: ویتگنشتاین، لودویگ -- 1889-1951 -- رساله منطقی-فلسفی 3 203، ویتگنشتاین، لودویگ / 1889-1951 / رساله منطقی-فلسفی
در صورت تبدیل فایل کتاب Representation and reality in Wittgenstein’s Tractatus به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب بازنمایی و واقعیت در تراکتاتوس ویتگنشتاین نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
خوزه ال. زالاباردو در Tractatus Logico-Philosophicus ویتگنشتاین در مورد ساختار واقعیت و بازنمایی ما از آن در اندیشه و زبان، تفسیر جدیدی از ایدههای محوری ارائه میکند. او خاستگاه نظریه تصویری ویتگنشتاین از بازنمایی گزارهای را در نظریههای قضاوت راسل نشان میدهد و استدلال میکند که نظریه تصویر راهحل ویتگنشتاین برای برخی از مشکلاتی است که او در موضع راسل یافت. زالاباردو از این دیدگاه دفاع می کند که از نظر ویتگنشتاین، حقایق به طور کلی، و حقایقی که نقش قضایا را به طور خاص ایفا می کنند، اقلام ترکیبی نیستند که از ترکیب اجزای تشکیل دهنده آنها ناشی می شوند. آنها واحدهای نهایی و غیر قابل تقلیل هستند و آنچه ما به عنوان اجزای تشکیل دهنده آنها در نظر می گیریم ویژگی هایی هستند که واقعیت ها با یکدیگر مشترک هستند. این ویژگیهای مشترک، امکان ترکیب با ویژگیهای دیگر را در موقعیتهای ممکن در آنها ایجاد کرده است. این منبع روایت تراکتوری از احتمالات غیر واقعی است. همچنین منشأ این ایده است که نمیتوان گزارههایی تولید کرد که به برخی توصیفات پاسخ دهند، از جمله آنهایی که پارادوکس راسل را به وجود میآورند. زالاباردو سپس دیدگاه ویتگنشتاین را در نظر می گیرد که هر گزاره تابع صدق گزاره های ابتدایی است. او استدلال میکند که این دیدگاه از معرفتشناسی منطق ویتگنشتاین ناشی میشود که بر اساس آن باید بتوانیم با بررسی ساختار گزارهها، روابط منطقی را ببینیم. در نهایت، زالاباردو اگر بخواهیم کاربرد نظریه تصویر را از گزارههای ابتدایی به توابع صدق اینها بسط دهیم، مشکلاتی را که با آن مواجه میشویم در نظر میگیرد.
José L. Zalabardo puts forward a new interpretation of central ideas in Wittgenstein's Tractatus Logico-Philosophicus concerning the structure of reality and our representations of it in thought and language. He shows the origins of Wittgenstein's picture theory of propositional representation in Russell's theories of judgment, arguing that the picture theory is Wittgenstein's solution to some of the problems that he found in Russell's position. Zalabardo defends the view that, for Wittgenstein, facts in general, and the facts that play the role of propositions in particular, are not composite items, arising from the combination of their constituents. They are ultimate, irreducible units, and what we think of as their constituents are features that facts have in common with one another. These common features have built into them their possibilities of combination with other features into possible situations. This is the source of the Tractarian account of non-actual possibilities. It is also the source of the idea that it is not possible to produce propositions answering to certain descriptions, including those that would give rise to Russell's paradox. Zalabardo then considers Wittgenstein's view that every proposition is a truth function of elementary propositions. He argues that this view is motivated by Wittgenstein's epistemology of logic, according to which we should be able to see logical relations by inspecting the structures of propositions. Finally, Zalabardo considers the problems that we face if we try to extend the application of the picture theory from elementary propositions to truth functions of these.