Report Cards: A Cultural History

تاریخچه قطعی کارنامه.

کارت‌های گزارش چیزی بیش از گزارشی از وضعیت تحصیلی و حضور و غیاب را نشان می‌دهند. کارنامه همچنین به عنوان ابزاری برای کنترل و به عنوان یک عالم کوچک برای پویایی قدرت در حال تغییر در بین معلمان، والدین، مدیران مدرسه و دانش آموزان عمل می کند. وید اچ. موریس در کارت های گزارش: تاریخ فرهنگی، با بررسی تاریخچه این عنصر منحصر به فرد از زندگی دانشجویی، داستان تحصیلات آمریکایی را بیان می کند.

در تکامل تقریباً دویست ساله گزارش، این یادگار از حسابداری دانشگاهی روندهای گسترده تری را در ایالات متحده منعکس می کرد: تعصب جمهوری خواه و شور مذهبی در دوره قبل از جنگ. ، وعده های شکست خورده بازسازی پس از جنگ برای افرادی که قبلا برده شده بودند، تغییر نقش های جنسیتی در شهرهای تازه شهری شده، فراتر رفتن از جنبش مترقی برای نجات کودکان در اوایل قرن بیستم، و - تا دهه 1930 - افزایش ایمان به یک شایسته سالاری دانشگاهی. استفاده از گزارش کارت با رشد بوروکراسی مدارس گسترش یافت و به ابزاری تبدیل شد که از طریق آن مدیران می توانستند بر فعالیت دانش آموزان و معلمان نظارت کنند. و در اواخر قرن بیستم، حتی افراطی‌ترین منتقدان گزارش‌های عددی کودکان مجبور شدند ایده‌آل‌های خود را به خطر بیاندازند.

موریس سیر تکاملی چگونگی معلمان، دانش‌آموزان، والدین، و مدیران در طول تاریخ به کارت های گزارش پاسخ داده اند. از یک معلم کلاس درس در غرب نیویورک در دهه 1830 و یک دانش آموز جورجیا در دهه 1870 که برده به دنیا آمد، تا یک دانش آموز کلرادو که در اوایل دهه 1900 زندانی شد و پسر مهاجران روسی-یهودی متقاضی تحصیل در کالج در دهه 1930، کارت‌های گزارش توضیح می‌دهد که چگونه نسل‌ها از مردم برای حفظ حرمت در سیستمی که کودکان را به اعداد بر روی کاغذ تقلیل می‌دهد، تلاش کرده‌اند.

The definitive history of the report card.

Report cards represent more than just an account of academic standing and attendance. The report card also serves as a tool of control and as a microcosm for the shifting power dynamics among teachers, parents, school administrators, and students. In Report Cards: A Cultural History, Wade H. Morris tells the story of American education by examining the history of this unique element of student life.

In the nearly two hundred-year evolution of the report card, this relic of academic bookkeeping reflected broader trends in the United States: the republican zealotry and religious fervor of the antebellum period, the failed promises of postwar Reconstruction for the formerly enslaved, the changing gender roles in newly urbanized cities, the overreach of the Progressive child-saving movement in the early twentieth century, and―by the 1930s―the increasing faith in an academic meritocracy. The use of report cards expanded with the growth of school bureaucracies, becoming a tool through which administrators could surveil both student activity and teachers. And by the late twentieth century, even the most radical critics of numerical reporting of children have had to compromise their ideals.

Morris traces the evolution of how teachers, students, parents, and administrators have historically responded to report cards. From a western New York classroom teacher in the 1830s and a Georgia student in the 1870s who was born enslaved, to a Colorado student incarcerated in the early 1900s and the son of Russian-Jewish immigrants applying to college in the 1930s, Report Cards describes how generations of people have struggled to maintain dignity within a system that reduces children to numbers on slips of paper.