Reoperations in Cardiac Surgery

نزدیک به یک قرن از زمانی که رن اولین عمل موفقیت آمیز قلب را با بستن زخم چاقو در بطن راست در یک بیمار بدحال انجام داد می گذرد. علاوه بر این، بیش از پنجاه سال از زمانی که گراس اولین ناهنجاری مادرزادی قلبی را در سال 1938 با بستن مجرای شریانی باز با بخیه اصلاح کرد، می‌گذرد. معرفی عمل بللاک برای تترالوژی فالوت توسط بللاک در سال 1944، مدیریت و پیش آگهی گروهی از بیماران قلبی بدحال را به شدت ارتقا داد و موفقیت این روش توسعه مفاهیم و تکنیک‌هایی را برای مدیریت جراحی سایر بیماران شدید تحریک کرد. نقایص مادرزادی قلبی تا قبل از استفاده موفقیت‌آمیز از گردش خون خارج از بدن توسط گیبون در سال 1953، اغلب لازم بود که عمل‌های قلبی انجام شود که به جای اقدامات درمانی، تسکین‌دهنده بودند. با ظهور تکنیک های جدید و بهبود یافته اضافی، اصلاح بسیاری از اختلالات قلبی که تاکنون غیرقابل درمان بوده اند امکان پذیر شد و عمل مجدد تحت این شرایط مکرر شد. جراحی قلب بسیار خوش شانس است که دو جراح چیره دست، که سهم متمایز و مهارت بالینی آنها در سراسر جهان شناخته شده است، برای ویرایش این متن خارق‌العاده و منحصر به فرد است. آنها بر تعدادی از عوارض خاص اقدامات اولیه قلبی تاکید کرده اند که منجر به لزوم عمل مجدد می شود. مشکلات مرتبط با عفونت‌های پس از عمل، نظم‌های ترومبوتیک، تنگی خطوط بخیه، زوال مواد پروتز و دریچه‌های مکانیکی، پس زدن اندام‌ها و بافت‌های پیوندی، و تعداد زیادی از عوارض اضافی همراه با مدیریت جراحی مناسب شرح داده شده‌اند.

Nearly a century has passed since Rehn performed the first successful cardiac operation by closing a right ventricular stab wound in a gravely ill patient. Moreover, it has been more than fifty years since Gross successfully corrected the first congenital cardiac malformation in 1938 by suture ligation of a patent ductus arteriosus. The introduction of the Blalock operation for tetralogy of Fallot by Blalock in 1944 greatly advanced the management and prognosis of a critically ill group of cardiac patients, and the success of this procedure further stimulated the development of concepts and techniques for the surgical management of other severe congenital cardiac defects. Until the successful use of extracorporeal circulation by Gibbon in 1953, it was often necessary to perform cardiac operations which were palliative rather than curative procedures. With the advent of additional new and improved techniques, correction of many hitherto incurable cardiac disorders became possible and reoperation under these circumstances became frequent. Cardiac surgery is very fortunate in having two master surgeons, whose distinctive contributions and clinical proficiency are recognized worldwide, to edit this extraordinary and unique text. They have placed emphasis on a number of specific complications of primary cardiac procedures which lead to the necessity for reoperation. Problems associated with postoperative infections, thrombotic dis­ orders, stenoses of suture lines, deterioration of prosthetic materials and mechanical valves, rejection of transplanted organs and tissues, and a host of additional complications are described together with their appropriate surgical management.