دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Renoir
دانلود کتاب رنوار
مشخصات کتاب
Renoir
ویرایش:
نویسندگان: Nathalia Brodskaya
سری: Mega Square
ISBN (شابک) : 9781780421148, 1780421141
ناشر: Parkstone Press
سال نشر: 2011
تعداد صفحات: 256
زبان: French
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 27 مگابایت
قیمت کتاب (تومان) : 40,000
در صورت تبدیل فایل کتاب Renoir به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب رنوار نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب رنوار
پیر آگوست رنوار (Limoges, 1841 Cagnes-Sur-Mer, 1919) پیر آگوست رنوار در 25 فوریه 1841 در لیموژ متولد شد. در سال 1854، والدینش کودک را از مدرسه بیرون کشیدند و او را در آتلیه برادران لوی گذاشتند تا بتواند نقاشی چینی را بیاموزد. برادر کوچکتر او، ادموند رنوار، می گوید: «از آنچه او تکه های زغال روی دیوارها استفاده می کرد، نتیجه می گیریم که او ذوق یک حرفه هنری را خواهد داشت. بنابراین والدین ما او را نزد یک نقاش چینی گذاشتند. یکی از کارگران لوی، امیل لاپورت، نقاشی رنگ روغن را برای لذت خود تمرین می کرد. او به رنوار پیشنهاد کرد که از بوم‌های نقاشی و رنگ‌هایش استفاده کند. و دقیقاً به این ترتیب است که اولین نقاشی امپرسیونیست آینده متولد شد که بسیار جدی به لاپورت در خانه رنوار نشان داده شد. در سال 1862، آگوست رنوار امتحان ورودی خود را به École des Beaux-Arts داد. در همان زمان، او در یک کارگاه رایگان شرکت می کند که پروفسور چارلز گلیر در آن تدریس می کند. دومین رویداد مهم این دوره از زندگی رنوار، ملاقات در استودیو گلیر با کسانی بود که در طول زندگی او بهترین دوستان و همراهان او در هنر شدند. در سنین بالاتر، این هنرمند بالغ این فرصت را داشت که رامبرانت را در هلند، ولاسکز، گویا و ال گرکو را در اسپانیا و رافائل را در ایتالیا ببیند. در زمانی که دوستان در کلوسری دو لیلاس ملاقات کردند، رنوار همچنان از موزه لوور الهام گرفت: «و برای من، در زمان گلیر، لوور دلاکروا بود. اولین نمایشگاه امپرسیونیست ها برای رنوار به لحظه اظهار نظر خود از نقاش تبدیل شد. در زندگی این هنرمند، این دوره با رویداد مهم دیگری مشخص شد: در سال 1873، او به مونمارتر در شماره 35 خیابان سنت جورج رفت و تا سال 1884 در آنجا زندگی کرد. او تا پایان عمر خود به مونمارتر وفادار ماند. در آنجا او انگیزه های بیرونی، مدل های خود و حتی خانواده اش را پیدا کرد. دقیقاً در دهه 1870 بود که رنوار دوستانی پیدا کرد که تا پایان دوران او را همراهی کردند. تاجر دیورند روئل یکی از آنها شد. او در سال 1872 شروع به خرید نقاشی از او کرد. در تابستان، مثل همیشه، رنوار با مونه در هوای آزاد زیاد نقاشی می کرد. او به Argenteuil آمد، جایی که مونه خانه ای برای خانواده اش اجاره کرد. ادوارد مانه گاهی اوقات با آنها کار می کرد. در سال 1877، در سومین نمایشگاه امپرسیونیست ها، رنوار بیش از بیست نقاشی ارائه کرد. آنها مناظری بودند که در پاریس، در رود سن، خارج از شهر و در باغ کلود مونه اجرا شدند. مطالعات صورت زنان و دسته گل. پرتره های سیسلی، جین سامری بازیگر، نویسنده آلفونس داودت و سیاستمدار اسپولر. همچنین La Balançoire و Ball در Moulin de la Galette وجود داشت. در دهه 1880، رنوار سرانجام به موفقیت واقعی دست یافت. او بر اساس دستورات سرمایه‌داران ثروتمند، صاحب خانه‌های Grands Magasins du Louvre، سناتور گوژون، کار می‌کرد. نقاشی های او در لندن، بروکسل، در هفتمین نمایشگاه بین المللی جورج پتی (1886) به نمایش گذاشته شد. او در نامه خود خطاب به دوراند-روئل در نیویورک نوشت: «نمایشگاه پتیت باز است و کاملاً موفق است. زیرا سخت است که خودتان بفهمید چه خبر است. من معتقدم که قدمی در عزت عمومی برداشته ام، گامی کوچک. اما همیشه همین است."
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
Pierre Auguste Renoir (Limoges, 1841 Cagnes-Sur-Mer, 1919) Pierre-Auguste Renoir naquit le 25 février 1841 à Limoges. En 1854, ses parents retirèrent lenfant de lécole et le placèrent dans latelier des frères Lévy afin quil apprenne la peinture sur porcelaine. Son frère cadet, Edmond Renoir,racontait : «De ce quil usait des bouts de charbon sur les murs, on en conclut quil aurait du goût pour une profession artistique. Nos parents le placèrent donc chez un peintre en porcelaine. » Un des ouvriers de Lévy, Emile Laporte, pratiquait la peinture à lhuile pour son plaisir. Il proposa à Renoir dutiliser ses toiles et ses couleurs. Et cest récisément ainsi que naquit le premier tableau du futur impressionniste, qui fut montré très solennellement à Laporte dans la maison des Renoir. En 1862, Auguste Renoir réussit son examen dentrée à lÉcole des Beaux-Arts. Il fréquente en même temps un atelier libre où enseigne le professeur Charles Gleyre. Le deuxième événement important de cette période de la vie de Renoir fut la rencontre, dans latelier Gleyre, de ceux qui devinrent ses meilleurs amis tout au long de sa vie et ses compagnons dans lart. À un 'ge plus avancé, lartiste déjà mûr eut la possibilité de voir des Rembrandt en Hollande, des Velàzquez, Goya et le Greco en Espagne, et des Raphaël en Italie. À lépoque où les amis se retrouvaient à la Closerie des Lilas, Renoir continuait de puiser son inspiration au Louvre : «Et pour moi, au moment de Gleyre, le Louvre cétait Delacroix. » La première exposition des impressionnistes devint, pour Renoir, le moment dassertion de sa propre vision du peintre. Dans la vie de lartiste, cette période fut marquée encore par un événement significatif : en 1873, il emménagea à Montmartre au numéro 35 de la rue Saint-Georges, où il vécut jusquen 1884. Il resta fidèle à Montmartre jusquà la fin de sa vie. Là, il trouva ses motifs de plein air, ses modèles et même sa famille. Cest justement dans les années 1870 que Renoir se fit des amis qui laccompagnèrent jusquà la fin de ses jours. Le marchand Durand-Ruel devint lun deux. Il commença à lui acheter des tableaux en 1872. Lété, comme toujours, Renoir peignait beaucoup, avec Monet, en plein air. Il venait à Argenteuil où Monet louait une maison pour sa famille. Avec eux travaillait parfois Edouard Manet. En 1877, à la troisième exposition des impressionnistes, Renoir présenta plus de vingt peintures. Cétaient des paysages exécutés à Paris, sur la Seine, en dehors de la ville et dans le jardin de Claude Monet ; des études de visages de femmes et des bouquets de fleurs ; les portraits de Sisley, de lactrice Jeanne Samary, de lécrivain Alphonse Daudet et de lhomme politique Spuller ; il y avait aussi La Balançoire et le Bal au Moulin de la Galette. Dans les années 1880, Renoir connut enfin le véritable succès. Il travaillait sur des commandes de riches financiers, de la propriétaire des Grands Magasins du Louvre, du sénateur Goujon. Ses peintures furent exposées à Londres, à Bruxelles, à la septième exposition internationale chez Georges Petit (1886). Dans sa lettre adressée à Durand-Ruel, à New York, il écrit : «Lexposition de Petit est ouverte et elle a pas mal de succès, diton. Car cest difficile de savoir soi-même ce qui se passe. Je crois avoir fait un pas dans lestime publique, petit pas. Mais cest toujours ça ».
