دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Joseph Campana (editor). Scott Maisano (editor)
سری:
ISBN (شابک) : 0823269558, 9780823269556
ناشر: Fordham University Press
سال نشر: 2016
تعداد صفحات: 344
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 7 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Renaissance Posthumanism به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب پساانسانیسم رنسانس نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
پساانسانیسم رنسانس با پیوند دادن اومانیسم رنسانس به انواع «پسانسان گرایی های انتقادی» در نظریه ادبی و فرهنگی قرن بیست و یکم، زبان های سنتی اومانیسم و انسان را مورد بازنگری قرار می دهد، نه با حفظ نوستالژیک یا جانشینی پیروزمندانه اومانیسم های گذشته، بلکه با بازنگری و بازنگری مجدد آنها. چه میشود اگر «پسانسانگراییهای انتقادی» امروزی، حتی با فاصله گرفتن از بازنماییهای نمادین رنسانس، در واقع هرچه بیشتر به ایدههای آثار قرن چهاردهم تا هفدهم نزدیکتر شوند؟ چه میشود اگر «انسان» به یکباره در میان انبوهی از حیوانات، محیطها و مادیات حیاتی، در حال تکامل، تکامل و غیرمرکز شدن باشد؟ به دنبال آن الگوهای فکری و عملی، مشارکتکنندگان این مجموعه بر لحظاتی تمرکز میکنند که در آن انسانگرایی رنسانس بهطور گذشتهنگر شبیه «معاصر» غیرعادی -و متحد- پسانسانگرایی انتقادی قرن بیست و یکم به نظر میرسد.
Connecting Renaissance humanism to the variety of “critical posthumanisms” in twenty-first-century literary and cultural theory, Renaissance Posthumanism reconsiders traditional languages of humanism and the human, not by nostalgically enshrining or triumphantly superseding humanisms past but rather by revisiting and interrogating them. What if today’s “critical posthumanisms,” even as they distance themselves from the iconic representations of the Renaissance, are in fact moving ever closer to ideas in works from the fourteenth to the seventeenth century? What if “the human” is at once embedded and embodied in, evolving with, and de-centered amid a weird tangle of animals, environments, and vital materiality? Seeking those patterns of thought and practice, contributors to this collection focus on moments wherein Renaissance humanism looks retrospectively like an uncanny “contemporary”―and ally―of twenty-first-century critical posthumanism.