Remaking Transitional Justice in the United States: The Rhetorical Authorization of the Greensboro Truth and Reconciliation Commission

‏بازسازی عدالت انتقالی در ایالات متحده: کتاب لفاظی کمیسیون حقیقت و آشتی گرینزبورو تلاش‌های لفاظی برای مجوز دادن به کمیسیون حقیقت و آشتی گرینزبورو را بررسی می‌کند - یک کمیسیون حقیقت مردمی مستقر در ایالات متحده که در سال 2004 ایجاد شد و بی‌عدالتی‌های گذشته در شهر را جبران کرد. . این کتاب از طریق تحلیل‌های بلاغی دقیق، نشان می‌دهد که توسعه حوزه عدالت انتقالی باعث ایجاد یک سنت بلاغی فراملی شده است که برای کسانی که در این زمینه کار می‌کنند مجموعه‌ای از «محدودیت‌های توانمند» را فراهم می‌کند. سپس این کتاب نشان می‌دهد که چگونه ذینفعان گرینزبورو تلاش کردند تا این سنت بلاغی را در اجراهای بلاغی خود برای ایجاد اقتدار و برقراری عدالت برجسته کنند، حتی زمانی که سنت گفتمان آنها را به گونه‌ای شکل داد که دامنه پاسخ‌هایشان را محدود کرد. این مطالعه با توجه به وابستگی متقابل بلاغی در میان دست اندرکاران عدالت انتقالی، بینش هایی را در مورد توسعه عدالت انتقالی در ایالات متحده و در زمینه های مردمی در سایر دموکراسی های لیبرال ارائه می دهد. این جلد راهنمای مرتبطی برای محققان و دست اندرکاران عدالت انتقالی است، زیرا مکانیسم های کمک کننده عدالت انتقالی را که اغلب نادیده گرفته می شوند - یعنی مکانیسم های بلاغی - وارد می کند. همچنین با هر خواننده‌ای که ممکن است به استراتژی‌ها/تاکتیک‌های ارتباطی که ممکن است توسط طرح‌های عدالت انتقالی مردمی به کار گرفته شود علاقه‌مند باشند صحبت می‌کند.

​Remaking Transitional Justice in the United States: The Rhetoric of the Greensboro Truth and Reconciliation Commission explores rhetorical attempts to authorize the Greensboro Truth and Reconciliation Commission—a grassroots, U.S.-based truth commission created in 2004 toredress past injustices in the city. Through detailed rhetorical analyses, the book demonstratesthat the development of the field of transitional justice has given rise to a transnational rhetorical tradition that provides those working in the field with series of “enabling constraints.” The book then shows how Greensboro stakeholders attempted to reaccentuate this rhetorical tradition in their rhetorical performances to construct authority and bring about justice, even as the tradition shaped their discourse in ways that limited the scope of their responses. Calling attention to the rhetorical interdependence among practitioners of transitional justice, this study offers insights into the development of transitional justice in the United States and in grassroots contexts in other liberal democracies. The volume is a relevant guide to scholars and practitioners of transitional justice as it brings into relief mechanisms of transitional justice that are frequently overlooked—namely, rhetorical mechanisms. It also speaks to any readers who may be interested in the communicative strategies/tactics that may be employed by grassroots transitional justice initiatives.