Religion und Gemeinschaftsbildung: Max Webers kulturvergleichende Theorie

این کتاب عناصر نظری جامعه جامعه شناسی ماکس وبر را که به رویکرد فردگرایانه و عقل گرایانه او متهم شده است، بازسازی می کند. با پیروی از اصطلاحات ماکس وبر و تحلیل‌های او از ادیان جهانی، بلوک‌های ساختمانی برای نظریه جامعه‌شناختی جامعه‌شناسی دینی گذاشته می‌شود. به‌جای رویکردهای جامعه‌شناختی رایج دورکیم یا تونیس، رویکرد و اصطلاحات وبر پیوسته در اینجا ادامه می‌یابد. مقایسه تجربی-تاریخی مرتبط با مسئله یهودیت باستان، مسیحیت باستان، اسلام، پروتستان، هندوئیسم و ​​کنفوسیوس نه تنها تنوع اشکال جامعه سازی کاریزماتیک را نشان می دهد. در عوض، نظام‌بندی نظری تشابه‌ها و شباهت‌های شگفت‌انگیزی را بین مذاهب مورد بررسی آشکار می‌کند، که می‌تواند درک بین‌فرهنگی را در زمان تأمل مجدد در مورد هویت‌های فرهنگی و مذهبی تسهیل کند.

Das Buch rekonstruiert die gemeinschaftstheoretischen Elemente der Soziologie Max Webers, dem man seinen individualistischen und rationalistischen Ansatz zum Vorwurf gemacht hat. Im Anschluss an Max Webers Begrifflichkeit und seinen Analysen der Weltreligionen werden Bausteine zu einer soziologischen Theorie religiöser Vergemeinschaftung gelegt. Statt der üblicherweise verwendeten gemeinschaftssoziologischen Ansätze von Durkheim oder Tönnies wird hier Webers Vorgehensweise und Begrifflichkeit konsequent weitergeführt. Dabei zeigt der problembezogene, empirisch-historische Vergleich von antikem Judentum, antikem Christentum, Islam, Protestantismus, Hinduismus und Konfuzianismus nicht nur die Formenvielfalt charismatischer Gemeinschaftsbildungen. Vielmehr fördert die theoretische Systematisierung überraschende Analogien und Gemeinsamkeiten zwischen den untersuchten Religionen zu Tage, die in Zeiten der Wiederbesinnung auf kulturelle und religiöse Identitäten das interkulturelle Verständnis erleichtern können.