Religion, Rationality and Community: Sacred and secular in the thought of Hegel and his critics

این پژوهش تلاشی است برای بررسی روابط بین باور دینی و اومانیسم عصر روشنگری در فلسفه هگل و گروهی از متفکرانی که در دهه 1840 به طرق مختلف با اندیشه او ارتباط داشتند. این کتاب با مطالعه راه هایی آغاز می شود که هگل با نشان دادن اینکه درک مدرن از انسان به عنوان سوژه ای آزاد و منطقی، قدرت و اعتبار خود را از اتحاد خدا و وجود انسان در تجسم به دست آورده است، به تکامل اومانیسم واقعی مسیحی پرداخت. بقیه این مطالعه به دو شکل مختلف مخالفت با هگل مربوط می شود: اول، شاگرد انتقادی هگلیان جوان و موسی هس، که اصرار داشتند که تصور هگل از اومانیسم مسیحی نادرست است، زیرا اعتقاد دینی لزوماً با یک دیدگاه روشن مخالف است. آگاهی از شر اجتماعی و عزم برای از بین بردن آن؛ دوم، مخالفت مذهبی با روشنگری در اندیشه شلینگ و کی یرکگور، که بر تعالی خداوند از عقل بشری و بی اهمیت بودن تاریخ سکولار تأکید می کرد. در سالهای منتهی به انقلاب 1848، سنتز هگل به نفع ادعای اومانیسم الحادی یا ماورایی دینی رد شد. فصل اول، پس از بحث در مورد نقد هگل جوان از تأثیرات اجتماعی و سیاسی مسیحیت، به بررسی اتحاد باورهای دینی، فلسفه نظری و وضعیت عقلانی در نظام بالغ هگل می پردازد.

This study is an attempt to examine the relationships between religious belief and the humanism of the Enlightenment in the philosophy of Hegel and of a group of thinkers who related to his thought in various ways during the 1840's. It begins with a study of the ways in which Hegel attempted to evolve a genuinely Christian humanism by his demonstration that the modern understanding of man as a free and rational subject derived its strength and validity from the union of God and human existence in the incarnation. The rest of this study is con­ cerned with two different forms of opposition to Hegel: first, the criti­ cal discipleship of the Young Hegelians and Moses Hess, who insisted that Hegel's notion of Christian humanism was false because religious belief was necessarily inimical to a clear consciousness of social evil and the determination to abolish it; second, the religious opposition to the Enlightenment in the thought of Schelling and Kierkegaard, which emphasized God's transcendence to human reason and the insig­ nificance of secular history. In the years leading up to the revolution of 1848, Hegel's synthesis was rejected in favour of the assertion of atheistic humanism or religious otherworldliness. Chapter One, after discussing the young Hegel's critique of the social and political effects of Christianity, examines the union of religi­ ous belief, speculative philosophy and the rational state in Hegel's mature system.