Reimagining Democracy: On the Political Project of Adriano Olivetti

در مقالات مجلات، مقالات تاریخ نگاری، و ارجاعات متعدد به اندیشه سیاسی آدریانو اولیوتی، اصطلاحی که دائماً برای توصیف تفکر او به کار می رود «آرمانشهر» است. از این کلمه، یا بهتر است بگوییم، استفاده نادرست از این کلمه است که می توان شروع به روشن کردن تفکر سیاسی الیوت کرد. اصطلاح «آرمانشهر» که به یک رگه کامل از ادبیات سیاسی اشاره می‌کند، برای تعریف پروژه‌ای غیرممکن، یک رویا با چشمان درشت نیز به کار گرفته شده است. و «آرمان‌شهر» آن فردی است که به جای ایده‌های عینی مشتاق پروژه‌های انتزاعی است. متوسل شدن به استدلال های متنوع فیرپو، مانهایم، یا بلوخ، فیلسوفان مکتب فرانکفورت یا دیگران بی فایده خواهد بود، زیرا، همانطور که جیوانی سارتوری مشاهده کرده است، پس از پایان یافتن کلمه - جایی که مدینه فاضله درک می شود. به معنای غیرممکن - ناممکن ها هنوز باقی هستند. بنابراین، دقیقاً به این دلیل که به نظر می رسد ادبیات مربوط به اندیشه سیاسی اولیوتی به شدت از تأثیرات «تجربی» رنج می برد، به نظر می رسد لازم است که با پیچیدگی های اتوپیایی فرضی او با رویکردی روش شناختی مقابله کنیم. این کتاب به بررسی «غیرممکن‌های» ذاتی در اندیشه سیاسی اولیوتی می‌پردازد، اگر واقعاً وجود داشته باشد. همچنین در نتیجه به دنبال درک این موضوع است که آیا آرمان اولیوتی فاقد هرگونه سازگاری واقعی است، زیرا از تحلیل کافی از واقعیت تاریخی منزوی شده است، یا اگر ایده آلیسمی است که واقعیت را از دست نمی دهد. در تلاش برای براندازی آن به عنوان مبنایی برای یک چشم انداز جهانی قابل قبول. این کتاب مورد علاقه دانشجویان و دانش پژوهان تاریخ، اقتصاد سیاسی و فلسفه خواهد بود.

In the journal articles, historiographical essays, and numerous references to the political thought of Adriano Olivetti, the term constantly used to characterize his thinking is ‘utopia’. It is from this word, or rather, the misuse of this word, where one can begin to shed light on Olivettian political thinking. The term ‘utopia’, which has come to designate an entire vein of political literature, has also entered into common usage to define an impossible project, a wide-eyed dream; and a ‘utopian’ is that individual who longs for abstract projects instead of concrete ideas. It would be unproductive to resort to the diverse arguments of Firpo, of Mannheim, or of Bloch, of the philosophers of the Frankfurt School or others, since, as Giovanni Sartori has observed, after the word ceases to exist – where utopia is understood to mean impossibility – the impossibilities still remain. So, precisely because the literature on the political thought of Olivetti appears to suffer greatly from ‘empirical’ influences, it seems necessary to confront the complexities of his presumed utopianism with a methodological approach. This book investigates the inherent ‘impossibilities’, if they indeed exist, in the political thought of Olivetti. It also seeks to understand, as a result, if the Olivettian ideal is lacking in any true consistency, since it is secluded from an adequate analysis of historical reality, or if it is, rather, an idealism which does not lose sight of reality, in an attempt to overturn it as the basis for a plausible global vision. This book will be of interests to students and scholars in history, political economy and philosophy.