Regional Science in Business

گراهام کلارک و ماس مدن 1. 1 پیشینه در اواسط دهه 1990 تعدادی مقاله در علم منطقه ای وجود داشت که ارتباط و هدف کل زیر رشته را زیر سوال می برد. به عنوان مثال، بیلی و کافی (1994) از "علم منطقه ای در بحران" صحبت کردند. آنها استدلال کردند که دو مشکل اساسی وجود دارد. اولاً، علم منطقه‌ای بیش از حد تئوری بود به این معنا که بسیاری از محصولات آن مدل‌هایی بودند که نمی‌توان آن‌ها را در دنیای واقعی کالیبره کرد (خیلی پیچیده) یا عملیاتی کرد (بیش از حد انتزاعی). آنها پیشنهاد کردند که علم منطقه ای به اندازه کافی نشان نداده است که می تواند به مشکلات دنیای واقعی رسیدگی کند و متعاقباً تمرکز بر مسائل مربوط به سیاست نداشت. دوم، آنها استدلال می کردند که تمرکز علم منطقه ای بسیار محدود شده است و از افراد واقعی و دغدغه ها یا مبارزات روزمره آنها در زندگی بسیار دور شده است. این اولین باری نبود که ما شاهد این نوع بحث‌ها، چه از بیرون رشته و چه از درون بودیم. Sayer (1976) شاید اولین کسی بود که برای تغییر از تمرکز مبتنی بر مدل در علم منطقه ای به تمرکز مبتنی بر اقتصاد سیاسی استدلال کرد. برهنی (1984) از «ناآگاهی عمیق دانشمندان منطقه از ماهیت سیاست گذاری و اجرای عملی» انتقاد کرد (همچنین به رادوین (1987) برای دیدگاه های مشابه در اواسط دهه 1980 مراجعه کنید). چنین خوداندیشی ویژگی بسیاری از رشته‌ها با رسیدن به بلوغ است. بازتاب های مشابه زیادی در جغرافیا (جانستون 1996، بارنز 1996) و اقتصاد وجود داشته است (به مجموعه در نسخه ژانویه مجله اقتصادی 1991 مراجعه کنید).

Graham Clarke and Moss Madden 1. 1 Background In the mid 1990s there were a number of papers in regional science that questioned the relevance and purpose of the entire sub-discipline. Bailly and Coffey (1994) for example, talked of 'regional science in crisis'. They argued that there were two fundamental problems. First, regional science was too theoretical in the sense that many of its products were models that could neither be calibrated (too complex) or operationalised (too abstract) in the real world. They suggested that regional science had not sufficiently demonstrated that it can address real-world problems and subsequently lacked a focus on relevant policy issues. Second, they argued that regional science had become too narrow in focus and had moved away too far from real people and their daily concerns or struggles in life. This was not the first time we had witnessed these sorts of arguments, both from outside the discipline and from within. Sayer (1976) was perhaps the first to argue for a shift from a model-based focus in regional science to one based on political economy. Breheny (1984) criticised the 'deep ignorance among regional scientists of the nature of practical policy making and implementation' (see also Rodwin (1987) for similar views in the mid 1980s). Such self-reflection is a feature of many disciplines as they reach maturity. There have been many similar reflections in geography (Johnston 1996, Barnes 1996) and economics (see the collection in the January edition of the Economic Journal 1991).