Regional Economic Organizations and Conventional Security Challenges

در چارچوب یکپارچگی منطقه‌ای، منطقه‌گرایی تطبیقی، تغییرات سازمانی، و ادبیات امنیت منطقه‌ای، این کتاب به بررسی سه موردی می‌پردازد که در آن سازمان‌های اقتصادی منطقه‌ای با تهدیدات امنیتی متعارف مواجه بودند: انجمن کشورهای جنوب شرق آسیا در سال‌های 1978-1991-مقابله ویتنام، جامعه اقتصادی 1990 آفریقای غربی- چالش جنگ داخلی لیبریا و بحران جوامع اروپایی-بالکان 1990-1991. در حالی که ادبیات چندین توضیح ممکن را برای پاسخ سازمان های اقتصادی منطقه ای به این چالش های امنیتی، از جمله عوامل سیستمی و مرتبط با قدرت، عوامل سازمانی و نیازهای عملکردی، و عوامل شناختی و اجتماعی پیشنهاد می کند، نویسنده استدلال می کند که تصمیم برای تغییر یک سازمان اقتصادی منطقه ای ورود به یک بازیگر امنیتی متعارف بیشتر تحت تأثیر تصورات تصمیم گیرندگان از تهدید و ضرورت عملکردی است.

Within the context of regional integration, comparative regionalism, organizational change, and regional security literatures, this book investigates three cases wherein regional economic organizations were confronted with conventional security threats: the 1978-91 Association of Southeast Asian Nations-Vietnam Standoff, the 1990 Economic Community of West Africa-Liberian Civil War Challenge, and the 1990-91 European Communities-Balkans Crisis. While the literature suggests multiple possible explanations for regional economic organizations’ response to these security challenges, including systemic and power-related factors, organizational factors and functional needs, and cognitive and social factors, the author argues that the decision to transform a regional economic organization into a conventional security actor is most influenced by decision makers’ perceptions of threat and functional necessity.