Refusing care : forced treatment and the rights of the mentally ill

گفته شده است که نحوه رفتار یک جامعه با افراد کم برخوردار خود گویای انسانیت آن است. اگر چنین است، درمان ما با بیماران روانی نشان می‌دهد که جامعه آمریکا غیرانسانی است: در نوسان بین مداخله بیش از حد و غفلت مطلق، ما گاهی اوقات درمان‌های افراطی را به کسانی که آنها را نمی‌خواهند تحمیل می‌کنیم، و در مواقع دیگر بیماران روانی را که می‌خواهند بدون ارائه درمان، مرخص می‌کنیم. منابع کافی برای مراقبت از آنها در جامعه.

با تمرکز بر رویکردهای مداخله گرایانه، امتناع از مراقبت به بررسی این موضوع می پردازد که چه زمانی، اگر هرگز، بیماران روانی باید برخلاف میل آنها درمان شوند. الین آر. ساکس بر اساس تحلیل خود بر اساس مطالعات موردی و تجربی، معضلات ناشی از درمان اجباری را در سه زمینه - تعهد مدنی ( بستری شدن اجباری در بیمارستان برای غیر مجرمان)، دارو، و انزوا و محدودیت‌ها بررسی می‌کند. ساکس استدلال می کند که بهترین راه برای حل هر یک از این معضلات، به طور متناقض، حمایت بیشتر از استقلال فردی و پدرانه تر از آنچه قانون فعلی می خواهد، است. به عنوان مثال، در حالی که ساکس از کاهش استانداردهای اولین تعهد پس از یک دوره روان پریشی حمایت می کند، او همچنین محدودیت های مکانیکی شدید (مانند بستن فردی که عقاب پهن شده به تخت خوابیده است) را ممنوع می کند. در نهایت، به دلیل تعصب غالباً شدید علیه بیماران روانی در جامعه آمریکا، ساکس استانداردهایی را پیشنهاد می کند که تا حد امکان باید به طور یکسان برای افراد غیر روانی و بیماران روانی اعمال شود.

متخصصین سلامت روان، وکلا، فعالان حقوق معلولان، و هر کسی که می‌خواهد درباره نحوه درمان بیماران روانی - و باید درمان شود- در ایالات متحده اطلاعات بیشتری کسب کند، باید Refusing Care را مطالعه کند. .

It has been said that how a society treats its least well-off members speaks volumes about its humanity. If so, our treatment of the mentally ill suggests that American society is inhumane: swinging between overintervention and utter neglect, we sometimes force extreme treatments on those who do not want them, and at other times discharge mentally ill patients who do want treatment without providing adequate resources for their care in the community.

Focusing on overinterventionist approaches, Refusing Care explores when, if ever, the mentally ill should be treated against their will. Basing her analysis on case and empirical studies, Elyn R. Saks explores dilemmas raised by forced treatment in three contexts—civil commitment (forced hospitalization for noncriminals), medication, and seclusion and restraints. Saks argues that the best way to solve each of these dilemmas is, paradoxically, to be both more protective of individual autonomy and more paternalistic than current law calls for. For instance, while Saks advocates relaxing the standards for first commitment after a psychotic episode, she also would prohibit extreme mechanical restraints (such as tying someone spread-eagled to a bed). Finally, because of the often extreme prejudice against the mentally ill in American society, Saks proposes standards that, as much as possible, should apply equally to non-mentally ill and mentally ill people alike.

Mental health professionals, lawyers, disability rights activists, and anyone who wants to learn more about the way the mentally ill are treated—and ought to be treated—in the United States should read Refusing Care.