Reframing Critical, Literary, and Cultural Theories: Thought on the Edge

این کتاب در بحث جاری در مورد ادعای "مرگ نظریه" و شرایط پسا نظری فعلی شرکت می کند، با این استدلال که "پایان بودن" پروژه های نظری به معنای "پایان" نیست، بلکه به معنای احتمال و دگرگونی است. تفکر، فراتر از آموزه های آشتی ناپذیر. مشارکت‌کنندگانی از پیشینه‌های فرهنگی و علمی مختلف و مستقر در سه قاره مختلف، حوزه‌های جدیدی از تحقیقات و احتمالات تفسیری را پیشنهاد می‌کنند، و گفتگوها را با گفتمان‌های گذشته و حال از دیدگاه‌ها و مکان‌های متعددی باز می‌کنند. پس از بخش اول که وضعیت و دامنه نقد، نظریه و ادبیات را مورد ارزیابی مجدد قرار می دهد، کتاب واژگان انتقادی جدید یا نادیده گرفته شده، پارادایم های ادبی و الگوهای روایی را برای بازخوانی متون در تقاطع با شاخه های دیگر علوم انسانی - تاریخ، فلسفه، پیش زمینه می کند. دین و تربیت سپس حوزه‌های ژئوپلیتیک، فرهنگی و معرفت‌شناختی را که از نظر تاریخی و ایدئولوژیک بیش از حد تعیین شده‌اند (مانند فضاهای پساسوسیالیستی، پسااستعماری و جهان‌وطنی) بررسی می‌کند و آنها را به‌عنوان مکان‌های ناپایدار هم درگیری‌ها و هم همگرایی‌ها دوباره رمزگذاری می‌کند. این کتاب با اذعان به محدودیت‌های مکانی-زمانی و فرهنگی هر عمل فکری، آگاهی از جانبداری و ناقص بودن خود ما ایجاد می‌کند، اما مرزها را به‌عنوان مناطق تماس، تبادل و تحرک مفهومی در نظر می‌گیرد که گذرگاه‌ها و ارتباطات را ارتقا می‌دهد.

This book participates in the ongoing debate about the alleged “death of theory” and the current post-theoretical condition, arguing that the “finitude” of theoretical projects does not mean “end”, but rather contingency and transformation of thinking, beyond irreconcilable doctrines. Contributors from different cultural and scholarly backgrounds and based in three different continents propose new areas of investigation and interpretive possibilities, reopening dialogues with past and present discourses from a plurality of perspectives and locations. After a first section that reassesses the status and scopes of critique, theory, and literature, the book foregrounds new or neglected critical vocabulary, literary paradigms, and narrative patterns to reread texts at the intersection with other branches of the humanities—history, philosophy, religion, and pedagogy. It then explores geopolitical, cultural, and epistemological domains that have been historically and ideologically overdetermined (such as postsocialist, postcolonial, and cosmopolitan spaces), recodifying them as unstable sites of both conflicts and convergences. By acknowledging the spatio-temporal and cultural delimitations of any intellectual practice, the book creates awareness of our own partiality and incompleteness, but treats boundaries as zones of contact, exchange, and conceptual mobility that promote crossings and connections.