Reformers, Critics, and the Paths of German Modernity: Anti-Politics and the Search for Alternatives, 1890-1914

\"مدرنیته\" یک واقعیت اجتناب ناپذیر از زندگی برای اولین نسلی بود که در امپراتوری آلمان به بلوغ رسیدند. حتی افراطی‌ترین مخالفان سیاسی، دگرگونی آشفته همه حوزه‌های زندگی در پی سرمایه‌داری صنعتی را مشکل اصلی پیش روی مردان و زنان جوان در fin de siècle می‌دانستند. این نگاه تازه به ادراکات ویلهلمین از مدرنیته هم تأکید سنتی بر ضد مدرنیسم را به عنوان یک واکنش خاص آلمانی که منجر به ظهور ناسیونال سوسیالیسم شد و هم مطالعات جدیدتر پسا فوکو در مورد "آسیب شناسی مدرنیته" را به چالش می کشد. به جای آن به ایمان غیر قابل تأمل به علم و کارایی از سوی مترقیان آلمانی اشاره کنید. کوین رپ با دور کردن تمرکز از افراط‌های رادیکال در هر دو طرف، به بررسی برنامه‌های معتدل‌تر صدها روشنفکر و فعال جریان اصلی از پیشینه‌های اجتماعی متنوع می‌پردازد که به دنبال غلبه بر هزینه‌های انسانی صنعتی شدن بدون چشم پوشی از پتانسیل مثبت آن بودند.

رپ مطالعات موردی مفصل آدولف داماشکه، گرترود بومر، و ورنر سومبارت را با طرحی نوآورانه از محیط آنها ترکیب می‌کند تا نشان دهد که چگونه اصلاح‌طلبان پیشرو در تدوین راه‌حل‌های عمل‌گرایانه از تمهیدات آشنای ملی‌گرایی، اصلاح‌طلبان و بدبینی فرهنگی استفاده کردند. که در عین حال مدرن و انسانی خواهد بود. این جستجوی بی سر و صدا برای جایگزین ها که به راحتی توسط صداهای رادیکال در سمت راست و چپ پنهان شده بود، با این وجود موفق شد شبکه ای سراسری از مراکز آموزشی، پیوندهای انجمنی و نهادهایی ایجاد کند که چشم انداز فرهنگ سیاسی ویلهلمین را در دهه های قبل از جنگ جهانی اول به طور اساسی تغییر داد.

"Modernity" was an inescapable fact of life for the first generation to come of age in the German Empire. Even the most extreme political opponents saw the chaotic transformation of all spheres of life in the wake of industrial capitalism as the central problem facing young men and women at the fin de siècle. This fresh look at Wilhelmine perceptions of modernity challenges both the traditional emphasis on anti-modernism as a peculiarly German response that led to the rise of National Socialism, and the more recent post-Foucauldian studies on the "pathologies of modernity," which point instead to an unreflective faith in science and efficiency on the part of German progressives. Shifting the focus away from radical extremes on either side, Kevin Repp explores the more moderate agendas of hundreds of mainstream intellectuals and activists from diverse social backgrounds who sought to surmount the human costs of industrialization without relinquishing its positive potential.

Repp combines detailed case studies of Adolf Damaschke, Gertrud Bäumer, and Werner Sombart with an innovative prosopography of their milieu to show how leading reformers enlisted familiar tropes of popular nationalism, eugenics, and cultural pessimism in formulating pragmatic solutions that would be at once modern and humane. Easily obscured by radical voices on right and left, this quiet search for alternatives nevertheless succeeded in building a nationwide network of educational centers, associative ties, and institutions that substantially altered the landscape of Wilhelmine political culture in the decades before the First World War.