Reflections on Exile and Other Essays

نوشته‌های ادوارد دبلیو سعید با ترکیب قدرتمندی از دغدغه‌های سیاسی و زیبایی‌شناختی، حوزه مطالعات ادبی را متحول کرده است. این مجموعه مورد انتظار از مقالات ادبی و فرهنگی، اولین مجموعه از زمان انتشار جهان، متن و منتقد در سال 1983 توسط انتشارات دانشگاه هاروارد، چیزی را که هیچکس نمی تواند شک کند دوباره تأیید می کند - اینکه سعید بهترین است. منتقد تأثیرگذار، نتیجه‌گیر و ظریف زمان ما - و شواهد بیشتری را ارائه می‌کند که نشان می‌دهد ذهن انتقادی کاملاً درگیر چقدر می‌تواند به مخزن ارزش، فکر و عمل ضروری برای زندگی و فرهنگ ما کمک کند.

همانطور که در عنوان مقاله، تحسین گسترده "تأملی در مورد تبعید"، واقعیت تبعید خود و سرنوشت فلسطینیان، هم شکل و هم نیروی صمیمیت را به سوالات مطرح شده داده است. را دنبال کرده است. در مجموع، این مقالات - از معروف تا آنهایی که حتی سخت‌کوش‌ترین پیروان سعید را شگفت‌زده می‌کنند - بینش نادری را در مورد شکل‌گیری یک منتقد و توسعه یک حرفه روشنفکری ارائه می‌کنند. موضوعات سعید بسیار زیاد و متنوع است، از قهرمانی های سینمایی تارزان گرفته تا مظلومیت ارنست همینگوی تا تفاوت هایی که اسکندریه و قاهره را از هم جدا می کند. او بازنگری های عمده ای از نویسندگان و هنرمندانی مانند جورج اورول، جیامباتیستا ویکو، گئورگ لوکاچ، آر پی بلکمور، ای. ام. سیوران، نجیب محفوظ، هرمان ملویل، جوزف کنراد، والتر لیپمن، ساموئل هانتینگتون، آنتونیو گرامشی و ریموند ویلیامز ارائه می دهد. کتاب او نشاط‌بخش، آموزنده، و به شدت به فشارهای رقیب تجربه شخصی و تاریخی توجه دارد، منبع لذت فکری بی‌اندازه‌ای است.

With their powerful blend of political and aesthetic concerns, Edward W. Said's writings have transformed the field of literary studies. This long-awaited collection of literary and cultural essays, the first since Harvard University Press published The World, the Text, and the Critic in 1983, reconfirms what no one can doubt--that Said is the most impressive, consequential, and elegant critic of our time--and offers further evidence of how much the fully engaged critical mind can contribute to the reservoir of value, thought, and action essential to our lives and our culture.

As in the title essay, the widely admired "Reflections on Exile," the fact of his own exile and the fate of the Palestinians have given both form and the force of intimacy to the questions Said has pursued. Taken together, these essays--from the famous to those that will surprise even Said's most assiduous followers--afford rare insight into the formation of a critic and the development of an intellectual vocation. Said's topics are many and diverse, from the movie heroics of Tarzan to the machismo of Ernest Hemingway to the shades of difference that divide Alexandria and Cairo. He offers major reconsiderations of writers and artists such as George Orwell, Giambattista Vico, Georg Lukacs, R. P. Blackmur, E. M. Cioran, Naguib Mahfouz, Herman Melville, Joseph Conrad, Walter Lippman, Samuel Huntington, Antonio Gramsci, and Raymond Williams. Invigorating, edifying, acutely attentive to the vying pressures of personal and historical experience, his book is a source of immeasurable intellectual delight.