دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: Kindle Edition
نویسندگان: Jacques Maritain
سری:
ناشر: Evergreen
سال نشر: 2008
تعداد صفحات: 216
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 6 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Reflections on America by Jacques Maritain به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب تأملاتی در مورد آمریکا نوشته ژاک ماریتن نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
از پیشگفتار: این کتاب کوچک از سه سمینار که در دانشگاه شیکاگو، تحت نظارت کمیته اندیشه اجتماعی، در تاریخ های 6، 7 و 9 نوامبر 1956 برگزار شد، شکل گرفت. صحبت های من به صورت کلیشه ای، و در مورد اصلاح نسخه بود. من تعدادی صفحه را اضافه کرده ام و مراقب هستم که به هیچ وجه شخصیت اصلی رویکردم را تغییر دهم. من شک دارم که هرگز متعهد به پرداختن به موضوع استاد سابق باشم. بنابراین برای من ضروری بود که لحن مکالمه غیررسمی، آشنا و ناپسندی را که در ابتدا به کار می بردم، در کتاب حفظ کنم. ممکن است در متن من عبارات محاورهای بیوقار پیدا شود. چرا من به این نوع زبان بومی افراط کردم؟ من دیگر نمی خواهم (همانطور که در جوانی انجام می دادم) خواننده را عصبانی کنم یا حتی شوخ طبعی او را آزمایش کنم. اما واقعیت این است که من از سبک همیشگی و یکنواخت جدی متنفرم. به نظر من، مانند آن لباسهای بزرگی است که پاسکال از آنها صحبت میکرد و علاقهمندیهای مردم دوست دارند فیلسوفان را در آن بپوشانند. من حقیقت را جدی می گیرم. من خودم را جدی نمی گیرم به نظرم بهویژه توصیه میشود که این «بازتابهای تصادفی در صحنه آمریکا» در برابر مخاطبان آمریکایی مطرح شود و با واکنشها و انتقادات آن مورد آزمایش قرار گیرد. باید بگویم که واکنش ها بسیار دلگرم کننده بود و به جز چند نکته جزئی (مانند نقش ایدئولوژی در تاریخ آمریکا)، نظرات شرکت کنندگان در سمینارها تاییدی بر صحت کلی دیدگاه ها بود. من ارسال کردم. مایلم از حضار، و به ویژه رئیس، پروفسور جان یو. نف، و همچنین از سائول آلینسکی، پروفسور ایو سیمون، خانم راسل داونپورت، کشیش پدر جان ایگان و بزرگوار پدر ادوارد اوکانر، تشکر کنم. از سخنان او به ویژه قدردانی کردم. من همچنین مدیون مشاهدات ارزشمند دوستانم جان هیت، مارشال ساتر، E. B. O. و Cornelia Borgerhoff هستم. از همه آنها صمیمانه ترین تشکر را دارم. من می خواهم سه نکته را اضافه کنم. در وهله اول: این کتاب برخاسته از تجربیات و اعتقادات مشترک من و همسرم است. تحسین و عشق او به این کشور به اندازه من است. او مدتها آرزو میکرد که من بتوانم چنین شهادتی را بدهم، و او در آن نقش بزرگی دارد. در وهله دوم: در صحبت های من هیچ کنایه ای از سیاست یافت نمی شود. مطمئناً من اهمیت فعالیت سیاسی را نادیده میگیرم یا نادیده میگیرم. همانطور که پیر میشوم، بیشتر و بیشتر متوجه میشوم که این فعالیت چقدر برای نوع بشر اساسی است - و چقدر عمیقاً به ناامیدکنندهترین موارد احتمالی بستگی دارد. اگر قرار باشد در مورد این موضوعات بنویسم، به ویژه در مورد سیاست بینالملل، چیزهای زیادی برای گفتن خواهم داشت، و نه همیشه چاپلوس، حتی برای کشورهایی که بیشتر دوستشان دارم. اما موضوعی که من باید به آن می پرداختم کاملاً متفاوت بود، و با تنها وظیفه ای که اکنون به آن سخت فکر می کنم، یعنی فلسفه، مناسب تر بود. توجه یک فیلسوف توسط مردم جلب می شود، نه دولت ها.»
From Foreword: This little book grew out of three seminars which were held at the University of Chicago, under the auspices of the Committee on Social Thought, on November 6th, 7th and 9th, 1956. My talks were stenotyped, and in revising the copy I have added a number of pages, taking care, moreover, in no way to change the original character of my approach. I doubt that I would ever have undertaken to treat of the topic ex professor. So it was essential for me to keep in the book the tone of informal, familiar, and desultory conversation that I used originally. It may happen that some undignified colloquial expressions will be found here and there in my text. Why did I indulge in this kind of vernacular? I no longer wish (as I did in my youth) to irritate the reader, or even to put his sense of humor to the test. But the fact is that I hate a perpetually and uniformly serious style; it is, to my mind, like those grandes robes de pédants of which Pascal spoke and in which people's fancy likes to clothe philosophers. I take truth seriously; I don't take myself seriously. I thought it especially advisable to have these "random reflections on the American scene" put forward before an American audience and tested by its reactions and criticisms. I must say that the reactions were most encouraging, and that, except for a few points of detail (such as the role of ideology in American history), the comments of the participants in the seminars were a corroboration of the general accuracy of the views I submitted. I wish to express my gratitude to the audience, and especially to the chairman, Professor John U. Nef, as well as to Saul Alinsky, Professor Yves Simon, Mrs. Russell Davenport, Reverend Father John Egan and Reverend Father Edward O'Connor, whose remarks I particularly appreciated. I am also indebted to the valuable observations of my friends John Hite, Marshall Suther, E. B. O. and Cornelia Borgerhoff. To all of them my most cordial thanks. I would like to add three remarks. In the first place: this book emanates from experiences and convictions which are common to my wife and myself. Her admiration and love for this country are as deep as mine. She has long wished that I might bear this sort of testimony, and she has a great part in it. In the second place: no allusion to politics is to be found in my talks. It is not, to be sure, that I disregard or ignore the importance of political activity. As I grow old I realize more and more how fundamental for mankind this activity is -- and how deeply it depends on the most disappointing contingencies. If I were ever to write on these matters, especially on the matter of international politics, I would have many things to say, and not always flattering, even for the countries I love most. But the subject I had to treat of was quite different, and more appropriate to the only task to which I am now holding fast, which is philosophy. It is by peoples, not by governments, that the attention of a philosopher is captivated."