Refining Expertise: How Responsible Engineers Subvert Environmental Justice Challenges

برنده جایزه ریچل کارسون 2015 ارائه شده توسط انجمن مطالعات اجتماعی علوم

ساکنان یک شهر کوچک لوئیزیانا مطمئن بودند که پالایشگاه نفت همسایه آنها را بیمار می کند. . به عنوان بخشی از کمپینی که خواستار جابجایی به دور از پالایشگاه بود، آنها داده های علمی را برای اثبات آن جمع آوری کردند. مبارزات انتخاباتی آنها با توافقنامه ای به پایان رسید که به بسیاری از نارضایتی های آنها رسیدگی می کرد - اما نگرانی در مورد سلامتی آنها را نداشت. با این حال، ساکنان به جای ادامه جمع‌آوری داده‌ها، اجازه دادند اظهارات دانشمندان پالایشگاه مبنی بر اینکه عملیات آنها به آنها آسیبی نمی‌رساند، بدون چالش باقی بماند. چه چیزی باعث می‌شود که جامعه به‌طور ناگهانی از چالش‌برانگیز فعال به سمت پذیرش ظاهراً اختیارات متخصصان حرکت کند؟

تخصص پالایش استدلال می‌کند که پاسخ در روشی است که دانشمندان و مهندسان پالایشگاه خود را به عنوان متخصص تعریف کردند. آنها به جای ادعای خطاناپذیری، شروع کردند به نشان دادن خود به عنوان مسئول – متعهد به کار ایمن و کمک به رفاه جامعه. این حجم نشان می‌دهد که دانشمندان پالایشگاه با پایه‌گذاری ادعای مسئولیت خود در ایده‌های تأثیرگذار از فرهنگ بزرگتر در مورد آنچه که شهروندان خوب، جوامع خوب و شرکت‌های اخلاقی را می‌سازد، کار را برای ساکنان به چالش کشیدن تخصص‌شان بسیار سخت‌تر کردند و در نتیجه اقتدار خود را بر آن‌ها دوباره تثبیت کردند. سوالات علمی مرتبط با اثرات بهداشتی و زیست محیطی پالایشگاه.

گوئن اوتینگر در اینجا نشان می دهد که چگونه رویکردهای فعلی تاسیسات صنعتی برای برخورد با جوامع مربوطه - رویکردهایی که فضای زیادی برای مذاکره باقی می گذارد و در عین حال از ادعاهای زیست محیطی و بهداشتی صنعت محافظت می کند
انتقاد- نه تنها کمپین های مردمی فردی را تضعیف می کند، بلکه فعالیت های عدالت زیست محیطی و تلاش های گسترده برای دموکراتیزه کردن علم را نیز تضعیف می کند. این کار نیاز به فعالان و دانشمندان فعال سیاسی را برای پیکربندی مجدد فعالیت‌های خود در پاسخ به منظور ارتقاء سلامت جامعه و دانش علمی قوی در مورد آن، به وجود می‌آورد.

Winner of the 2015 Rachel Carson Prize presented by the Society for Social Studies of Science

Residents of a small Louisiana town were sure that the oil refinery next door was making them sick. As part of a campaign demanding relocation away from the refinery, they collected scientific data to prove it. Their campaign ended with a settlement agreement that addressed many of their grievances―but not concerns about their health. Yet, instead of continuing to collect data, residents began to let refinery scientists' assertions that their operations did not harm them stand without challenge. What makes a community move so suddenly from actively challenging to apparently accepting experts' authority?

Refining Expertise argues that the answer lies in the way that refinery scientists and engineers defined themselves as experts. Rather than claiming to be infallible, they began to portray themselves as responsible―committed to operating safely and to contributing to the well-being of the community. The volume shows that by grounding their claims to responsibility in influential ideas from the larger culture about what makes good citizens, nice communities, and moral companies, refinery scientists made it much harder for residents to challenge their expertise and thus re-established their authority over scientific questions related to the refinery's health and environmental effects.

Gwen Ottinger here shows how industrial facilities' current approaches to dealing with concerned communities―approaches which leave much room for negotiation while shielding industry's environmental and health claims from
critique―effectively undermine not only individual grassroots campaigns but also environmental justice activism and far-reaching efforts to democratize science. This work drives home the need for both activists and politically engaged scholars to reconfigure their own activities in response, in order to advance community health and robust scientific knowledge about it.